Omnes gentes qui fecisti, tu Christe, dei suboles,

Terras, fontes, rivos, montes et formasti hominem,

Avaresque convertisti ultimis temporibus.

Multa mala iam fecerunt ab antico tempore,

5

Fana dei destruxerunt atque monasteria,

Vasa aurea sacrata, argentea, fictilia.

Vestem sanctam polluerunt de ara sacratissima,

Linteamina levitae et sanctaemonialium

Muliebribus tradata suadente demone.

10

Misit deus Petrum sanctum, principem apostolum,

In auxilium Pippini magni regis filium,

Vt viam eius comitaret et Francorum aciem.

Rex accinctus dei virtute Pippin, rex catholicus,

Castra figit super flumen albidum Danubium,

15

Hostibus accingens totum undique presidia.

Vnguimeri satis pavens, Avarorum genere,

Regi dicens satis forte: "Tu Cacane perdite!"

Atque Catunae mulieri, maledictae coniugi:

Regna vestra consumata, ultra non regnabitis,

20

Regna vestra diu longe Christianis tradita,

A Pippino demollita, principe catholico.

Adpropinquat rex Pippinus forti cum exercitu,

Fines tuos occupare, depopulare populum,

Montes, silvas atque colles ponere presidia.

25

Tolle cito, porta tecum copiosa munera;

Sceptrum regis adorare, ut paullum possis vivere,

Aurum, gemmas illi offer, ne te tradat funeri".

Audiens Cacanus rex, undique perterritus,

Protinus ascendens mulam eum Tarcan primatibus,

30

Regem venit adorare et plagare munere.

Regi dicens: "Salve princeps, esto noster dominus,

Regnum meum tibi trado cum festucis et foliis,

Silvas, montes atque colles cum omnibus nascentiis.

Tolle tecum proles nostras, parent tibi obsequia,

35

De primatibus nec parcas, terga verte acie,

Colla nostra, proles nostras dicioni tradimus".

Nos fideles Christiani deo agamus gratiam,

Qui regnum regis confirmavit super regnum Vniae,

Et victoriam donavit de paganis gentibus.

40

Vivat, vivat rex Pippinus in timore domini,

Avus regnet et senescat et procreet filios,

Qui palatia conservent in vita et post obitum.

Qui conclusit regnum grande, amplum, potentissimum,

Quae regna terrae non fecerunt usque ad diem actenus,

45

Neque cesar et pagani, sed divina gratia.

Gloria aeterna patri, gloria sit filio.