Ad Hildebrandum archidiaconum Romanum

Quanta gloria publicam

Rem tuentibus indita

Saepe iam fuerit, tuam,

Hildebrande, scientiam

5

Nec latere putavimus,

Nec putamus. Idem Sacra

Et Latina refert via,

Illud et Capitolii

Culmen eximium, thronus

10

Pollens imperii, docet.

Sed quid istius ardui

Te laboris, et invidae

Fraudis aut piget, aut pudet?

Id bonis etenim viris

15

Peste plus subita nocet.

Virus invidiae latens

Rebus in miseris suam

Ponit invalitudinem,

Hisque, non aliis, necem

20

Et pericula conferet.

Sic ut invidearis et

Non ut invideas, decet

Te peritia, quem probi

Et boni facit unice

25

Compotem meriti sui.

Omne iudicio tuo

Ius favet, sine quo mihi

Nemo propositi mei

Vel favoris inediam

30

Praemiumve potest dare.

Cordis eximius vigor,

Vita nobilis, optimas

Res sequuta, probant quidem

Iuris ingenium, modo

35

Cuius artibus uteris.

Est quibus caput urbium

Roma iustior, et prope

Totus orbis, eas timet

Saeva barbaries adhuc

40

Clara stemmate regio.

His et archiapostoli

Fervido gladio Petri

Frange robur et impetus

Illius, vetus ut iugum

45

Vsque sentiat ultimum.

Quanta vis anathematis!

Quicquid et Marius prius

Quodque Iulius egerant

Maxima nece militum,

50

Voce tu modica facis.

Roma quid Scipionibus

Ceterisque Quiritibus

Debuit mage quam tibi,

Cuius est studiis suae

55

Nacta iura potentiae?

Qui probe quoniam satis

Multa contulerant bona

Patriae, perhibentur et

Pace perpetua frui

60

Lucis et regionibus.

Te quidem potioribus

Praeditum meritis, manet

Gloriosa perenniter

Vita, civibus ut tuis

65

Compareris apostolis.