Ad Goffrit episcopum Aversanum

Gosfrit, pontificum laetitiae penus,

Perlongum valeas resque tibi mala

Possit nulla nocere.

Numquam livor edax, ira, superbia

5

Foedavere tuum pectus, amoribus

Et virtute repletum.

Nulli namque magis quam tibi caritas

Se prodit, meritis cuius ab impetu

Es liber vitiorum.

10

Nemo te cupidum dixit episcopum,

Nec dicet penitus: "Praesul avarus es",

Dum sit vita superstes.

Sic vitae placidis moribus undique

Saepiris, veluti quam rutilum ligat

15

Aurum Sardina gemma.

Resplendes Pario marmore purius,

Effulges roseo sole micantius:

Quam sis cerne decorus.

Extra sic renitens, pulchrior intus es;

20

Sed neutra specie cuilibet imparem

Te vel dicere fas est.

Tu lux ecclesiae, cui modo praesides,

Tu cleri decus et praesidium, tuae

Plebis spesque vigorque.

25

Aversum studiis philosophos tuis

In tantum reliquos vincit, ut optimis

Dispar non sit Athenis.

In quo condita sunt organa, te duce,

Quae plus Threicio sistere mobiles

30

Possunt vocibus amnes.

Grates, Parthenope, dirige Galliae,

Eius muneribus laeta quod obtines

Tantum taleque lumen.

Caelestis patriae Paulus economus

35

Te salvet precibus, gloria praesulum,

Et conservet in aevum.