1

Lamentemur nostra, socii, peccata;

Lamentemur <et ploremus>! Quare tacemus?

Pro iniquitate corruimus late;

Scimus celi hinc offensum regem inmensum.

Heinrico requiem, rex Christe, dona perhennem.

2

Non fuimus digni munere insigni;

Munus dico sive donum Heinricum bonum,

Qui ex iuventute magne fuit vite.

Procreatus regum stirpe rexit et ipse.

Heinrico ....

3

Orbis erat pignus, regno fuit dignus;

Imperator Romanorum, rector Francorum,

Imperabat Suevis, Saxonibus cunctis,

Bauvaro, truces Sclavos fecit pacatos.

Heinrico ....

4

Possumus mirari de domino tali:

Res tractando laicatus fit litteratus,

Prudens in sermone, providus opere,

Viduarum tutor bonus, orphanis pius.

Heinrico ....

5

Heinricus secundus -plangat illum mundus -

Fines servans Christianos pellit paganos;

Stravit adversantes pacem persequentes;

Voluptati contradixit, sobrie vixit.

Heinrico ....

6

Quis cesar tam largus fuit pauperibus?

Quis tam loca sublimavit atque ditavit

Atria sanctorum ubere bonorum?

Ex propriis fecit magnum episcopatum.

Heinrico ....

7

Ploret hanc Europa iam decapitata.

Advocatum Roma ploret, Christum exoret,

Vt sibi fidelem prestet seniorem;

Recognoscat grave dampnum ecclesiarum.

Heinrico ....

8

Dicamus Heinrico, Domini amico,

Vt quiescat post obitum semper in evum.

Dicat omnis clerus anime illius:

"Pace Christi <re>quiescat, gaudia noscat."

Heinrico ....