Odonem saluere meum sine fine preopto:

      Odo mi, salue, papa futurus, aue!

Quod te dico meum presumptio dicere cogit,

      Tantum tantillus pontificem monachus.

5

Quem numquam uidi, quem solis auribus hausi,

      Dicere prae nimio cogor amore meum.

Visceribus totum te nostris insinuaui,

      Te siquidem noui carmina diligere;

Et laudas uates, et praemia uatibus offers.

10

      Iocundus, prudens, columba felle carens;

Compatiens miseris, peregrinis auxiliator,

      Morum prae cunctis asperitate cares;

Maximus orator, uatum specialis amator,

      Inuitas nostros ad studium calamos.

15

Talem te cupio, mihi te desidero talem;

      Qualis es et qualem te uolo promerear.

Queso, mihi debe quod debet amicus amico,

      Quos indiscussus consolidauit amor,

Inter quos umquam non est alterna uoluntas,

20

      Qui sapiunt, uiuunt et moriuntur idem.

Ecce tibi talem me, si dignare, paciscor;

      O utinam uotis faueris, Odo, meis!

Si mihi te dederis, si te dignabere nostrum,

      Inter cantores Orpheus alter ero.

25

Iam quoque de uestro nimium confisus amore,

      Audeo pro caris insinuare meis.

Burcardum commendo meum, quem diligo multum,

      Tutelaeque tuae consilioque tuo.

Vrit Guidonis penuria multa penates,

30

      Odo, roriferas cui plue diuitias.