Rex deus eternus, patris veneranda potestas,

Tempore completo celi de culmine Christus

Venerat et castae matris de corpore carnem

Suscepit, ut nostrum quemquam salvaret ab ira.

5

Divinorum operum rerumque aeterna potestas

Matris concessit cum virginitatis honore

Fulgere perpetuo cunctis venerabile corpus,

Clara salutifere posuit solatia vitae.

Multa per innumeras micuere lumina terras.

10

Late per populos domini pia gratia fluxit,

Vt cecinit lyrico psalmista carmine plenus

Flamine divino: "Dominus regnavit in orbe,

Exultent terrae, laetetur et insula quaeque."

Dixerat, et celsi completa est sanctio vatis,

15

Nam deus omnipotens, lychnos qui sparserat orbi,

Multa suis late concessit lumina seclis.

E quibus enituit praeclarus doctor in orbe,

Nomine qui Ninia patrio de sermone dictus

Extitit egregius celesti gurgite pollens,

20

Magnificus meritis, divino munere fretus;

Plurima nostratim patravit signa stupenda,

Eius et eloquio multi precordia Christo

Credula pandentes vasta glomerante caterva,

Mistica qui sedule Christi precepta capessunt.

25

Sic hominum cuneos gravi de morte vocatos

Duxit ad astriferi rutilantia sidera celi;

Semper enim sacrum Christi pro nomine pectus

Iungi deo mavult primo conversus ab aevo

Ydri quam nimbis venati cedere saevis.

30

Exin fluctivagi conscendit litora ponti

Atque sacer pande captabat viscera cymbae

Extensaque avidis volitabant carbasa flabris,

Donec barcha rudi transvecto robore pontum

Liquerat et fulvis proram defixit harenis.

35

Inde pedem referens conscendit passibus Alpes,

Lactea qua tacito labuntur vellera celo,

Aggeribus niveis cumulantur germina montis.

Exin sacratis perrexit querere plantis

Pontificis summi sanctis firmarier orsis,

40

Qui tum forte sacer veterum munimenta priorum,

Culmen apostolicis meruit servare triumphis.

Cuius in adventu gaudet clementia Romae,

Terrarum domine candentia menia mansit

Perque dies plures divina oracula visit

45

Pervigil excubiis mundi luminaria poscens

Et ceteros passim lustravit in ordine sanctos,

Quos deus aeternis ornatos iure triumphis

Aurea florigere provexit ad atria vitae.

Sed hominem sanctum tenuit dum candida Roma,

50

Gesserat eximios meritis fulgentibus actus,

Rex etiam Christus magno redimivit honore:

Namque sacerdotis summi fastigia nanctus,

Scilicet ut sacrae lampas fulgesceret edis

Posset et umbriferas noctis auferre tenebras

55

Splendens ac pateat summo de stipite fulgens.

Hinc vertens gressus patriam revisit amenam.

Agonitheta magnus saturavit in orbe phalanges

Et patrias fines prudenti famine pernix

Assiduo docuit praesul certamine clarus,

60

Quatenus devicto instantis discrimine belli

Purpureas tenerent Christo veniente coronas.

Quae tibi digna canam, praesul venerandus in orbe,

Vel quis digna potest componere carmina versu,

Prospera qui populis Christi praecepta dedisti

65

Doctor ubique pius Pictorum examina nanctus?

Idola colentes turparunt mortis in umbra,

Quos ille ad Christum vertit pietate magistra;

Cuncti certatim merguntur gurgite sancto,

Flagitium sceleris purgabant fonte perenni.

70

Sic namque ore pio seminavit germina vitae,

Iam late per populos auxit lucranda talenta,

Plurima basilicis construxit rura novellis,

Quae nunc eximio monachorum examine pollent,

Vere Christicole servant monastica iura.

75

Vltima sic docuit terrarum docmate regna,

Praemia capturus, cum terrae sponte deiscunt

Atque omnes surgunt Christo veniente per orbem.

Pictorum interea populos et rura relinquens

Venerat ad natos domino comitante Britannos

80

Mente manu castus curans ovilia pastor

Commissosque greges fervet defendere ab hoste;

Finibus et nostris vulgato nomine vatis

Enituit clarus cunctis habitantibus istic,

Candida qui primus nitide fundamina Casae

85

Fecerat et celsi veneranda cacumina templi,

Quo pater omni evo mentis splendore coruscans

Sideris ad speciem perfecta nitentia fulsit.

Martini haec meritis aedis veneranda coruscat,

Quam pater excelsus Christi dignusque sacerdos

90

Coctilibus muris fundatam et culmine celsam

Sanctificans domino Martini nomine dicat.

Haec domus est domini, quam plures visere certant;

Ardua murifici fulgent insignia templi,

Nam curant multi morbo contracti vetusto,

95

Prompta salutifere capessunt munera curae

Omnibus et membris sancti virtute virescunt.

Arbiter eternus, qui condidit omnia, sanctum

Late per populos lustravit stemmate claro,

Finibus in nostris cuius radiante nitore

100

Virtutum species vir vere in pectore sacro

Omnibus et meritis micuit venerandus in orbe.

Extitit hic letus primo vocitatus ab evo

Iamque sacris fulgent praeclara cunabula factis.

Rex fuit incestus Tudvael pariterque cruentus,

105

Sub quo servator praecelsi pastor ovilis

Eximium columen vigili tutamine mandris

Praefuit et moderans eternis legibus illas,

Congessitque sacras multis de gentibus oves,

Ex quibus et plures ceu fulgida lumina celi

110

Virtutum titulis florebant in bona vitae.

Sed rex praefatus non sontem pelleret arvis

Deque suis praedis extorrem trusit inicus.

Continuo meritam praesumptor senserat iram,

Siquidem extimplo languescens damna oculorum

115

Incidit et nigras extinctis vultibus umbras

Suscepit et cecus, non longo tempore, mansit.

Et rex continuo memoratus ille malorum

Affatus famulum: "procerem visitare memento

Proque meis rogitans culparum nexibus esto.

120

Poenitet, en fateor, commissi sceleris olim."

Dixerat, et properis volitabat gressibus inde

Nuncius ac vatis praesentia corruit almi,

Sternitur et glebis, quin plantis oscula figit

Ac lacrimis rigat omne solum, pro calcibus orans

125

Affatus Christi servum gemituque precatur:

"O, carus dominus viduatus lumine claro,

Confiteor, iacet tenebrosis saucius umbris,

Morte luet meritum, nec me sententia fallit.

Sed perge, obsecro, tam nigram discute noctem,

130

O decus et famae merito pars maxima nostrae.

Culpa quidem gravis est, venia sed digna, reatus."

Haec ubi dicta dedit lacrimoso gurgite plenus

Nuncius ac trepidus balatu impleverat auras,

Olli respondens sonuit pia verba propheta:

135

"Surge igitur properans humidosque abstergere fletus,

Dona novella ferens dominum visitare memento

Et me venturum expeditis praecurrere plantis

Incipe, nam regi cunctus donabitur error."

Dixerat, et gaudens domini penetralia visit,

140

Omnia veridicis pandebat in ordine dictis,

Quae sint gesta pie vel quae sint dicta per illum.

Venerat interea vates summusque sacerdos,

Quo rex depressus morbo languebat acerbo.

Continuo cephal iacentis dextera signat.

145

Instaurata salus serpit tenebrasque repellit,

Saucia restituit gemmarum lumina clemens

Et stipulante deo pulse periere tenebrae.

Quod rex prospiciens laudes gratesque rependit

Et dominum promsit per sanctum mira operantem.

150

Presbiter interea baptistae munere functus,

Quem novo incesti pulsabat mania demens

Sacrilegum patrare nefas cum clamore latrans;

Lurida sancto medicante infamia cessit.

Splendida dum proceris fluitabant dogmate dicta,

155

Late per populos provulgans ore loquelas

Plurima quadrifluis seminavit flumina rivis,

Gurgitibus puris populorum corda rigabat.

Ast ubi credentes inrorat dogmate claro,

Ecce inter populos matris profertur ab alvo

160

Hesternae noctis natus sub tempore parvus

Atque sacer sancti culpatur crimine prisco

Presbiter, at senior petito silentio dixit:

"Hunc credo insontem, sed tu quoque famine, pignus,

Dic nunc, adiuro summi per regna tonantis,

165

Quis tuus est genitor vel quis hoc fecerat auctor."

At tener extimplo cunctis mirantibus infans

Intonuit stolido doctis de pectore verbis -

Hoc unius spacium noctis complevit, ut ante

Diximus - et rumpens retinacula tarda loquele

170

Cepit ab ore pio mysteria pandere sancta:

O sacer et felix Nyniau cognomine dictus,

Insinuans digito genitorem voce fatebor,

Mandas ut altithroni contestans nomine regis.

O populi, patris pulsus discernere causam - :

175

En meus hic genitor, vultum huc vertite cuncti

Hic nam me genuit matris de corpore nuptis,

At castus membris pura sub mente sacerdos

Permanet et nullis zabuli succubuit umbris."

Haec ubi dicta dedit naturae iura resolvens,

180

Conticuit stringens silenti guttura nodo.

Quod populus cernens pia Christo verba resultat

Et domino pariter laudes gratesque rependit.

Virtutum dominus venerandum claruit orbi

Innumerisque operum meritis benedixerat illum.

185

Arbiter omnipotens mundi, veneranda potestas,

Hunc semper pulchre redimivit honore coronae

Et celebrem sanctis equavit in ordine sanctum,

Cuius et auxilio virtutum signa patravit.

Dum sancti famulus quondam cum fratribus intus

190

Sederat ad mensam, tum forte virentia desunt.

Sic ait ad quendam: "Geminis discurrere plantis,

Irriguas horti glebas visitare memento,

Nobis de terris grassantia gramina defer."

Olli respondit frater, qui hortuli curam

195

Percepit, et sancto insonuit veracia dicta:

"En hodie sulcis plantata virentia fixi

Nec ea producunt viridi de cespite rura

Roscida, quae cunctos generant de viscere flores."

At sacer ad famulum casto de pectore dixit:

200

"Curre ergo et dominum credens plantaria quaere,

Nam deus omnipotens poterit perficere cuncta."

Tum dicto cicius horti penetralia visit

Ac dubius cernens cunctos de germine terrae

Herbarum flores surgendo crescere tantum,

205

Quantum illic vernent aestatis tempore toto;

Hos carpens manibus fratres proceremque revisit,

Partitur attonitus cunctis pia munera Christi

Conlaudans dominum per sanctos mira operantem.

Tempore non alio famulus Christique sacerdos

210

Quosdam cleptantes vincit virtute superna.

Dum quondam sanctus benedixit pectori caro

Inque sibi attiguis habitabat corpore tignis,

Mentis in excessu transcendit nubila caeli;

Cumque soporifera torpebant omnia nocte,

215

Adveniunt subito cursantes clancule fures

Et furvis temptant tenebris auferre iuvencos.

Sed deus omnipotens mavult cito perdere sontes.

Qui castum meritis stolidi cleptare volebant,

Rapto praedonum quam lectum reddere tristem.

220

Siquidem extimplo fures vertigine clausit

Et cunctos pariter tetra dementia sepsit,

Donec bomboso processit clamore taurus;

Setiger horrendis crispato vertice pilis

Occurrit minitansque infixit cornua fibris,

225

Discutit atque agitat vehementi viscera pulsu,

Donec vitales moriens amiserat auras.

Extitit infandus iam ductor sontibus iste,

Et (mirum dictu) torvus vestigia taurus

Impremit <in> silici velut <in> mollissima cera,

230

Vnguibus et teneris cessit firmissima cautes;

Omnia nam Christi poterit patrare creator,

In sanctis suis preclarus omnia patrat.

Ast ubi pallentem nox furva ammoverat umbram,

Tum pius egreditur previante spiritu sancto

235

Invenit et cunctos trepidantes lingere terram

Atque illum exanimem sopitis frigere membris,

Qui prius ad stabulum cleptantes ducere temptat.

At sacer adsistens egris raptoribus infit:

"Cur, precor, inmerito voluistis ledere, quem vos

240

Nec parvis umquam voluit fraudare rapinis?"

Haec ait et cunctis morbum culpamque relaxat.

At pius ad Christum rogitans sua corpora flexit

Et sonuit casto de pectore talia dicta:

"Te precor altithronum, vivifica immobile corpus,

245

Artibus et gelidis tepefacto corpore toto

Spiritus ingrediens restauret munera vitae."

Dixerat et functi praemortua membra reviscunt.

Tum pavidi stupuere, viri quia vita revertit,

Et cuncti pariter domino pia verba frequentant.

250

Talia dum multis mirandus gesserat annis,

Cecorum tenebras mutavit lumine claro,

Turgentem mundat squamoso corpore lepram

Nec minus et multis vestigia languida curat,

Ast aures surdas penetrat per stimula vocis,

255

Qui homines multos vario languore ruentes

In priscam renovat Christo medicante salutem:

Inde dies venerat, quo felix tempore plenus

Attactus: sensim languoris tabe peresa

Pontificis summi plectuntur membra dolore,

260

Et morbo obsessus penetrat super ethera mente.

Iusticiae cultor venerandus haec memorabat:

"Vasa quatit figuli fornax vi fervida flammae,

Ac homines iustos sevissima pondera coquent.

Vellem dissolvi et praesentem cernere Christum."

265

Haec ubi dicta dedit mirandus in ordine vates,

Tempore completo gelidantia membra relinquit

Spiritus atque sacer casto de corpore tractus

Limpida stelligeri penetrabat culmina celi.

Ergo ubi vitalis morientes liquerat artus

270

Spiritus, extimplo praecinctus agmine claro

Tegmine iam niveo fulgens ceu fosforus axe

Angelicis vectus ulnis super astra polorum

Inter sanctorum globos cuneosque perennes

Transit et altithroni penetralia visere regis

275

Letus in aula poli turmis celestibus ille

Iunctus conspicue cernit trinitatis honorem,

Carmina leticiae summis cum civibus altus . . .

Nec tamen in sanctis divina gratia membris

Hic potuit tumulata mori sub gremio terrae,

280

Currere per populos sed late infusa fideles

Incipit irradians per plurima tempora seclis.

Hinc canere incipiam brevi narranda relatu,

Quae post busta sacer Christus patravit in illo.

Carmina vera loquor pangens miracula sancti.

285

Vir quidam in populo genuit de coniuge natum,

Informem cunctis tenuit quem carnibus ingens

Morborum ingeries, quatitabat corpore fesso.

Supplicio comitante miser vestigia ferre

Nescius ex utero compressis currere plantis,

290

Nam geminas retro vergebant vulnera plantas;

Perque dies plures defunctus vivere membris

Incipit atque miser morborum tabe peresus

Vulnera semper habens torpebat mortis in umbra.

Hunc comitante fide ad templum vexere parentes,

295

Corpus itaque sacri cineres visitare satagunt,

Culmina celsa petunt praeclarae gressibus aulae.

Portantes puerum multis cum fletibus intrant

Ac calidis mesti rorabant imbribus ora,

Poplitibus flexis rogitabant munera vitae

300

Et crebris precibus sacrata busta sacelli

Obsecrant, merent, lacrimant cum murmure fantes:

"O dilecte dei, celorum lumina cernens,

Te requiem fessis Christus concessit in orbe,

Te saucis medicum statuit regnator Olimpi,

305

Claudum laxatis, confessor, currere plantis

Protinus instaurans tu fac virtute superna."

Ergo ubi prostrati seminarunt talia dicta,

Languescente die linquebant saucia membra

Languentis pueri, sese quin edibus arcent

310

Atque fores templi crepitanda pisula cludunt.

His demum exactis fulgentia sidera celi

Nox gelida operuit nigrantibus desuper umbris.

Tum lux enituit mediae libramine noctis,

Quo puer effebus tenebris arcentibus intus

315

Iacuit ad tumbam morbo depressus acerbo,

Cum subito intrantem niveo iam tegmine vatem

Conspicit et sacram pingentem vertice dextram.

Hinc medicina potens macerata in membra cucurrit,

Et, mirum dictu, verbis vestigia torsit

320

In rectum statum, gelidus quin torpor abibat,

Et dicto cicius, pedibus cum pergere temptat,

Surrexit sospes saltans per marmora templi.

Post haec adtonsus numerosa in tempora vixit

Menibus in nostris dictus cognomine Pethgils.

325

Nec minus interea viciato corpore toto

Vir volat ad tumulum, quo sanctus corpore praesul

Marmore sulcato fatali sorte quiescit.

Qui sacris pedibus variata membra tetendens

Procubuit venerans et supplex talibus orat:

330

"En cuncta obsidens foedarat viscera tabo,

Excolorata cute erupuerunt pondera leprae;

Sed precor, ut caream per te languoribus istis

Deque tuis meritis oriatur gratia larga,

Quatenus devicto instantis discrimine morbi,

335

Haut mora, poscenti iubeas remeare salutem."

Haec ait et propere purgavit lurida membra

Virtus celsa dei meritis cumulantibus almi

Atque novo priscae redierunt munere formae.

Ille ubi cognovit, quid gessit vivida virtus,

340

Laudibus accumulans miratur dona salutis.

Venerat et mulier tetris cecata tenebris,

Haut quicquam cernens patulis fuscata cavernis,

Tempore quam longo vetuerat cernere lucem

Nox oculis infusa, chaos dum iuncta cerebro

345

Tinxit non madide fuscans primordia venae.

Hanc diu vexatam tandem duxere parentes,

Quo praecelsa nitent sacrati moenia templi.

Ergo ubi pervenerat somno depressa vetusto

Femina, quo sanctum defossae viscera petrae

350

Inclausum corpus captant, penetralia saxi,

Sternitur et venerans carpebat talia dicta:

"O dilecte dei, geminas sub fronte fenestras

Decedente die nigrae tenuere tenebrae,

Nox mihi longa manet nullo de lumine clara.

355

Sed precor obsecrans summi per regna tonantis,

Discute praenigram tenebris fugientibus umbram

Et clarum largire diem redeunte salute.

Fac tenebras exire graves, fac cernere lucem.

Semper amica manus tua numquam munera tardat,

360

Credula si fuerint hominum precordia semper.

Nam dominum constat tonuisse talia dicta,

Dilectas docuit cum turbas discipulorum:

"Poscenti dabitur, querens inventa tenebit."

Vnde ego, pars hominum minima, isto munere freta

365

Inclamitans lacrimis obsecro munera Christi,

Vt mihi iam miserae dignetur reddere lucem."

Talibus exorat mulier sine luce fidelis

Verbis et precibus, proiecto corpore toto

Fronte premit terram defossoque incubat antro;

370

Exilit et splendor tenebris fugientibus orbes

Implet, quin mulier gaudens penetralia nota

Adiuvante deo sospes transcurrere plantis

Incipit et laudem domino modulare per orbem.

Presbiter egregius venerando nomine Plecgils

375

Dilectam coluit iusto moderamine vitam.

Hic meritis dignus precibus pulsare tonantem

Sepius et suerat sancti venerabile verbis,

Quo sacer in tumbae requiescit gremio, corpus.

Quem primo ab evo legis praecepta tenebant,

380

Nam Christo famulans viguit virtute superna.

Hic patriae fines et dulcia liquerat arva

Sedulus, ut domini mysteria disceret exul.

Inde domum repedans visitabat moenia nota

Perque dies plures divina negotia mensae

385

Multiplicans domino tranquillo pectore dona

Obtulit venerans ferventi plenus amore,

Continuosque dies venerans altaria donis

Offert munda deo casto libamina corde

Solibus ac multis dominum deposcere curat,

390

Vt sibi monstraret naturam corporis almi

Sanguinis atque sacri, preciosa<que> munera litat,

Anque foret latitans nitidi sub tegmine farris

Christus ubique deus, quem totus non capit orbis,

Sepius obsecrat lacrimis madidatus amaris,

395

Non quia sic rogitans de corpore dubius esset,

Sed quia sic poscens pie Christum cernere vellet

Corporis in specie, quem nemo carne gravatus

Iam super astra poli radiantem cernere valet.

Venerat ergo dies, quo celsi culmina templi

400

Ingrediens precibus supplex consistit ad altar,

Quo domino letus tumulato corpore pausat

Antistes Nyniau, gaudens sed splendet Olimpo

Spiritus altithroni fungens praesentia regis.

Tum pie sacratae celebrat sollempnia missae

405

Moribus et solitis lacrimarum fonte rigatus

Incubuit genibus, quin poplite flexo

Marmore prostratus memorabat talia dicta:

"Te precor, omnipotens, misteria pandere Christi

Incipe portendens naturam corporis almi,

410

Vt mihi sit licitum praesentem cernere visu,

Quem matris gremio quondam visitare satagunt

Pastores, puerum gracili praesepia voce

Implentem cernunt, celi qui sidera torquet,

Cognovere simul, cecinit quod nuncius ante."

415

Talia dum fatur humili de corde sacerdos,

Nuncius e summo visus descendere celo

Eius et a dextris consistens talia fatur:

"Surge igitur properans, si Christum cernere lectet.

Corpore nunc praesens, carnis vestitus amictu

420

Christus adest dominus, mundi fabricator et auctor;

Hic est ille puer, qui sanctis horrea celi

Iam super <astra> parat. Constanti corde tonantem

Aspice monstrantem vestrae consortia carnis,

Hospicio ventris quem sacra puerpera gessit."

425

Presbiter at pavidus prostratus vultibus herbas

Liquerat et stupidus sacrae super ardua mensae

Cernere promeruit patris venerabile pignus:

Conspicit in disco puerum sedisse beatum,

Quem senex Simeon veteris sub culmine templi

430

Infantem venerans palmis portare sacratis

Promeruit letus. Nitidus tum nuncius infit:

"Terrore discusso Christum si cernere velis,

Quem prius absconsum nitidi sub tegmine panis

Mystica verba canens semper sacrare solebas,

435

Nunc oculis spectans manibus tractare memento."

Presbiter inde pius celesti munere fretus,

Quod mirum dictu est, puerum trementibus ulnis

Accepit et pectus venerandum pectori iunxit,

Fusus in amplexum dat vultibus oscula sanctis,

440

Attingens labris pulcherrima labia Christi.

His demum exactis fulgentia corporis almi

Membra restituit praeclare in vertice mensae;

Rursus sub pavido compressit pectore terram

Obsecrans dominum caeli, dignetur ut ipse

445

In panem verti naturam corporis album.

Post haec exsurgens nitidam super ardua lancis

Invenit oblatam in formam remeasse priorem.

Tumque pius meruit sacro libamine pasci

Ructavitque sacras pasto de gutture laudes,

450

Talibus enituit post sancti busta cadaver

Virtutum signis, tumulo de claruit orbi,

Versibus ut nullus poterit contingere digne;

E quibus ista mihi tenui sermone profare

Satius imperito quam cuncta linquere verbis.

455

Christus ubique deus patrans miracula multa

Post mortem corpus claro redimivit honore:

Morbi diffugiunt, fluitant miracula membris,

Inmortale decus praefulget martyris almi,

Funera post medicans, vivensque solebat ut ante

460

Signorum monstrare iubar sub celo coruscans:

Christus adest semper, qui in sancto corpore patrat

Omnia, quae poscunt non dubia mente fideles.

Hic fuit egregius per omnia gesta sacerdos,

Omnia quae nullus potuit perstringere lector,

465

Ex quibus innumera scribendo linquere quondam

Predixi, obsequio sed sancti pauca relatu

Incipiam pandens cellaria pauperis horti.

Vir humilis sapiens hic iustus et bonus almus

Castus ubique pius cunctis solatia vitae

470

Exhibuit pupulis celestia dona ministrans;

Hospitibus largus patuit cellaria cunctis

Ingessitque pius venerandis fercula verbis;

Quin etiam nudis blandissima tegmina praestat

Carceris et poenis depressos visere curat

475

Et famis in paenis tribuit solamina panis

Atque sitim passis praedulcia pocula tulit.

Hic pater orbatis iudex viduisque benignus

Pauperibusque fuit presentis portio vitae

Extitit atque malis metuendus in omnibus auctor,

480

Nec minus atque bonis magno diligendus amore.

Vir fuit hic felix, qui nulli nocuit umquam

Et nimium felix nostrarum gloria rerum

Instructus pietate aliquem contemnere nolens.

Vir domino dignus, qui terque quaterque beatus

485

Effulsit cunctis praeclarus virtute Christi,

Actibus et verbis confessor dignus in orbe

Laudibus et meritis terras lucebit in omnes

Enituitque poli veluti clarissima lampas.

Hic decus omne suis horrendae noctis in antro

490

Celestem intento meditabat corde sophiam,

Doctoris celebravit iter dans dona salutis,

Doctiloquis meruit linguis comprendere libros,

Predicat inde potens verbis, quod actibus implet,

Quaeque alios docuit homines, prius omnia complet,

495

Eius et eloquio lectorum corda virescunt

Dulcisonos mirata modos, quis intonat ipse;

Vera loquens famulis eternae gaudia vitae

Pandit ad astra volans meritis celestibus aures,

Omnibus aeque sacer monstrabat dogmata digna

500

Gentibus ac populis regnum ad celeste vocandis.

Cumque per innumeras celebraret talia gesta

Plebes ac gentes vir tam bonus ore magistro,

Clausit iter laetus domini translatus ad aulam;

Nunc Christum laudat sacris concentibus illic.