Si cui vere subest animi constantia fortis,

      Fidenter vivit, liber et intrepidus.

Libertas alacrem faciens, fiducia firmum,

      Et bene conscia mens haud trepidare sinit.

5

Grande bonum mentis firmae, bene quae sibi constans,

      Vivendi finem sustinet absque metu.

Si sis magnanimus, laedi te posse negabis,

      Pectore qui forti cuncta sinistra premes,

Deludes ridens quando deserviet hostis;

10

      Dices: Non laesit, laedere sed voluit.

Cumque tuis manibus fuerit contraditus ille,

      Et tibi vindictae videris esse locum,

Vltio sufficiens erit ulcisci potuisse;

      Nam satis est hosti parcere posse tuo.

15

Nobile vindictae genus est ignoscere victo;

      Si veniam tribuas, iam satis ultus eris.

Nullum subfodias, nullum sub murmure rodas,

      Oderis infidias egrediere palam.

Praelia non facies, si non indixeris ante;

20

      Invalidum siquidem furta dolique decent.

Non est magnanimum temere subiisse pericla,

      Nec rursus pavido pertimuisse metu.

Nam nisi mens fuerit corruptae conscia vitae,

      Nil est unde sibi possit inesse timor.