Haec qui sacra petis venerandi culmina templi,

      Eximios cultus quae pietatis habent,

Hoc relegas carmen nostri miserabile casus,

      Vltima quem vitae contulit hora mihi.

5

Dives eram quondam, lato famosus in orbe,

      Principibus multo carus amore piis.

Gloria me rerum magni referebat opima,

      Sed regum solita pluris amicitia.

Propterea populi largo venerabar honore

10

      Muneribus nimiis atque favore precis.

Sed subita ereptus tanto de culmine sorte,

      Angusti requies me tenet ista loci.

Haec tibi dant nostrae, lector, exempla figurae,

      Totius hoc vitae quo gradiaris iter,

15

Quo nec divitias nec turpia lucra sequaris,

      Nec periturus eas caeca talenta petens,

Quae dum servantur tenebris immersa profundis,

      In baratri mittunt antra sacrata suos.

Quid delicatis prodest adsuescere mensis,

20

      Quidve laborata purpura ab arte tibi?

Nam datur infelix corpus, cui tanta parantur,

      Adfore mox pulvis vermibus esca simul.

Sed iam posco, vicem reddas mihi carminis huius,

      Atque "Illius", dic, "miserere deus"!

25

Hunc concede mihi, quisquis succedis honore

      Nostro, deposui cui mea membra, locum;

Quem, peto, nulla manus violet, dum dicat ab alto

      Omnipotens: "Surge! iam tuba nostra iubet".

Vita, salus, requies, spes, gloria, gratia, virtus,

30

      Da veniam famulo tu mihi, Christe, tuo.

Rex aeterne, mihi veram largire quietem,

      Es quia tu requies et sine fine quies.

Lux aeterna, mihi lucem concede manentem,

      Me semperque tuo fac vegetare bono.

35

Rex et lex et lux et pax super omnia regnans,

      Omnipotens, famuli sis memor alme tui.

Rex, illi in tumulo placidam concede quietem.

Lex aeterna, tuis serves in legibus ipsum.

Lux, famulo luce praesta sine fine potiri.

40

Pax, in pace tuum serva, placidissima tu pax.

Rex aeterne, illi des vitae gaudia, tu rex.

Lex pia, percipiat vitae per saecula te, lex.

Lux, tecum vigeat, vere qui diceris o lux.

Pax, vivens ipse maneat tecum iugiter, pax.