1

Omnis expers criminis,

Monialis ordinis et decus et gloria,

Te tuus Hilarius,

Certe nichil uerius, habet in memoria.

2

Ergo, mea domina,

Ne contemnas carmina, sed legas attentius,

Vt quam magni faciam

Tuam amicitiam, cognoscas patentius.

3

Tua generositas,

A qua non exorbitas, incepit ab atauis

Quam extollis plurimum,

Nam per te non minimum clarescit Andegauis,

4

In urbe tam maxima

Genteque tam pessima si corde recolitur,

Quod ne turpis actio,

Sed neque suspicio gregem tuum sequitur,

5

Certe dei gratiam

Tuamque potentiam hoc confido facere

Magnus enim sensus est

Gregem qui tam magnus est tam prudenter regere.

6

Abbatissa nobilis,

Prudens et affabilis et benigna nimium,

Mens est tibi prouida,

Lingua tibi lepida, modestum alloquium.

7

Tui decus generis,

Quo precellis ceteris, tales mores exigit,

Certe non degenerat,

Qui quod genus imperat exhibere diligit.

8

Vale, dulcis domina,

Proque meis carmina remitte carminibus

Elemosinariam

Michi mittas etiam pariter cum uersibus.