Infelices filii

Patre nati misero

Novi, meo sceleri

Talis datur ultio,

5

Cuius est flagitii

Tantum dampnum passio

Quo peccato merui

Hoc feriri gladio.

Ioseph decus generis

10

Filiorum gloria

Devoratus bestiis

Morte ruit pessima;

Symeon in vinculis

Mea luit crimina.

15

Post matrem et Beniamin

Nunc amisi gaudia.

Ioseph fratrum invidia

Divina pollens gratia

Que, fili mi, presagia

20

Fuerunt illa somnia?

Quid sol quid luna, fili mi,

Quid stelle quid manipuli,

Que mecum diu contuli,

Gerebant in se mistici?

25

Posterior natu fratribus,

Sed amore prior omnibus,

Quem moriens mater Bennonim

Pater gaudens dixit Beniamin,

Blanditiis tuis miserum

30

Relevabas patris senium,

Fratris mihi reddens speciem

Et decore matris faciem.

Pueriles nenie

Super cantus omnes

35

Orbati miserie

Senis erant dulces:

Informes in facie

Teneri sermones,

Omnem eloquentie

40

Favum transcendentes.

Duorum solacia

Perditorum maxima

Gerebas in te, fili.

Pari pulcritudine

45

Representans utrosque

Reddebas sic me mihi.

Nunc tecum hos perdidi

Et plus iusto tenui

Hanc animam, fili mi.

50

Etate tu parvulus

In dolore maximus

Sicut matri sic patri.

Deus, cui servio

Tu nos nobis facito

55

Vel apud te coniungi.