"Si nunc placerem taliter, ut prius,

De Libano quando me vocaveras,

Felicius starem, nec esset

Fracta mei capitis corona,

5

Turrimque David nemo refringeret.

Pugnante quovis de foris, ex ea

Penderet armatura fortis,

Vnde revincere posset hostes.

Nunc hostis antiquus ruit a mari,

10

Septemque victor collibus imperat;

Pugnavit, et magno molari

Perculit hoc caput ecce! fractum.

Nonne vides, ut nunc sedeat Simon

Nerone fretus rege simillimo?

15

Qui cornibus finguntur agni,

Sed faciunt veluti dracones.

Ipsi fugaverunt vigiles bonos,

Qui civitatem protegerent tuam.

Pseudoprophetas subrogavere,

20

Omne sacrum pretio trahentes.

Summus sacerdos, crimina persequens,

Aususque morbum pungere regium,

De sede Romana fugatus

Est, et in exilio sepultus.

25

Mettensis antistes, profugus diu,

Papam secutus, plurima pertulit;

Sed digna sese fecit is, qui

Non tulit igne domum peruri,

Cum civitates Atthila Gallicas

30

Flammis cremaret - de Stephano loquor,

Servare qui novit suam rem,

Pontificemque suum reposcit.

Tres subrogatos statuit episcopos

Et tunc reduxit pontificem suum.

35

Defunctus est nunc, alterumque

Mater ei similem tuetur.

Nunc usque lugens Herbipolis sedet,

Antistitem deflens venerabilem,

Quod functus est exul, nec eius

40

Vel cineres habuit sepultos.

Et civitatem Vangionum vides:

Vivente sponso servit adultero.

Scissam diocesim Timavi

Vir suus hinc tenet, hinc adulter.

45

Longum tot urbes quam trahit dicere:

Diffusus erret nempe quis angulus?

Est orbe toto tam remotus,

Qui nichil hac heresi laboret?

Mirum nec est, quod de capitis malo

50

Sic omne corpus debile redditur;

Cum scinditur Romana sedes,

Non erit orbis in unitate.

Tu quoque modo, Leodium sedes,

Quondam meus flos, dulce decus meum,

55

Vrbs Davidis, mons altus, hortus

Deliciosus, ager que plenus,

Quantum decoris deperiit tui,

Heinricus ex quo carne solutus est,

Insigne sceptrum, virga fortis,

60

Et baculus mihi gloriosus!

Si viveret nunc, de tenebris lupi

Non prodiissent, qui modo cursitant,

Nec publicam cepisset arcem,

Qui merito fuit inde pulsus.

65

Vestitus abba, pelle lupus, modo

Cum fuste longo servat ovilia,

Verus qui pastor vult videri,

Se lupus ipse, lupis iocundat.

Quem tu fugaras Haspaniae lupum,

70

In nostra rursus misit ovilia

Cum Publici montis leone,

Quem melior pepulit sacerdos.

Abbas probatus longius exulat,

Indigna passus cum monachis suis,

75

Quo usque nunc presens Maria

Mater ut est fovet aede parva.