Sol meus atque serena dies mea, lux mea, salve.

      Tu mea dulcedo, te sine dulce nichil.

Si queris, quis verba tibi tam dulcia mittat:

      Vita manes cuius, hoc facit ille tuus;

5

Cui potus lacrime te discedente fuere,

      Cui dolor et gemitus mixta fuere cibus.

Vita gravis, mors suavis erat, hanc sepe precabar;

      Nam nec leta dies nec michi grata quies.

Sepe sequi dominam votum fuit, ire parabam,

10

      Sed pudor atque metus continuere viam.

Fama tui reditus simul est audita, reversus

      Spiritus est cari, dulcis amica, tui.

Incalui totus, horror ferit intima letus,

      Erigor et mea vix gaudia percipio.

15

Nec mirum reduci tibi me, dilecta, favere

      Namque favent letis tempora blandiciis.

Gratius astra nitent, sol clarior exerit orbem,

      Blanditur tellus floribus alma suis.

In laudes natura tuas se preparat omnis,

20

      Cuncta tuas laudes, o mea vita, canunt.