Confessio Goliae

 

Aestuans intrinsecus ira vehementi,

In amaritudine loquar meae menti,

Factus de materia levis elementi

Similis sum folio de quo ludunt venti;

5

Cum enim sit proprium viro sapienti

Supra petram ponere sedem fundamenti,

Stultus ego comparor fluvio labenti,

Sub eodem aere nunquam permanenti.

Feror ego veluti sine nauta navis,

10

Vt per vias aeris vaga fertur avis;

Non me tenent vincula, non me tenet clavis,

Quaero mei similes et adiungor pravis.

Via lata gradiens more iuventutis,

Implico me vitiis, immemor virtutis,

15

Voluptatis avidus magis quam salutis,

Mortuus in anima curam gero cutis.

Mihi cordis gravitas res videtur gravis;

Haec est amicabilis dulciorque favis,

Quicquid Venus imperat labor est suavis,

20

Quae nunquam in cordibus habitat ignavis.

Praesul discretissime, veniam te precor,

Morte bona morior, dulci nece necor,

Meum pectus sauciat puellarum decor,

Et quas tactu nequeo saltem corde moechor.

25

Res est arduissima vincere naturam,

In aspectu virginum mentem ferre puram;

Iuvenes non possumus legem sequi duram,

Leviumque corporum non habere curam.

Quis in igne positus igne non uratur?

30

Quis in mundo demorans castus habeatur,

Vbi Venus digito iuvenes venatur,

Oculis illaqueat, facie praedatur?

Si ponas Hippolitum hodie Papiae,

Non erit Hippolitus in sequenti die;

35

Hunc ad opus Veneris ducunt omnes vise;

Non est in tot turribus turris Aliciae.

Secundo redarguor etiam de ludo:

Sed cum ludus interest, me dimittit nudo;

Frigidus exterius, aestu mente sudo;

40

Tunc versus et carmina meliora cudo.

Tertio capitulo memoro tabernam:

Illam nullo tempore sprevi, neque spernam,

Donec sanctos angelos venientes cernam,

Cantantes pro mortuo requiem aeternam.

45

Meum est propositum in taberna mori:

Vinum sit appositum morientis ori,

Vt dicant cum venerint angelorum chori,

"Deus sit propitius huic potatori!"

Poculis accenditur animi lucerna;

50

Cor imbutum nectare volat ad superna:

Mihi sapit dulcius vinum in taberna,

Quam quod aqua miscuit praesulis pincerna.

Loca vitant publica quidam poetarum,

Et secretas eligunt sedes latebrarum;

55

Sudant, instant, vigilant, nec laborant parum,

Et vix tandem reddere possunt opus clarum.

Ieiunant et abstinent poetarum chori,

Lites vitant publicas et tumultus fori;

Et ut carmen faciant quod non possit mori,

60

Moriuntur studio, subditi labori.

Vnicuique proprium dat natura munus:

Ego nunquam potui scribere ieiunus;

Me ieiunum vincere posset puer unus;

Sitim et ieiunium odi tanquam funus.

65

Vnicuique proprium dat natura donum:

Ego versus faciens bibo vinum bonum,

Et quod habent melius dolia cauponum;

Tale vinum generat copia sermonum.

Tales versus facio quale vinum bibo:

70

Nihil possum scribere nisi sumpto cibo;

Nihil valet penitus quod ieiunus scribo,

Nasonem post calices carmine praeibo.

Mihi nunquam spiritus poetriae datur,

Nisi tunc cum querit venter bene satur;

75

Cum in arce cerebri Bacchus dominatur,

In me Phoebus irruit et miranda fatur.

Ecce vitae proditor vanitatis fui,

Ne qua me redarguunt servientes sui;

Sed eorum nullus est accusator sui,

80

Quamvis volunt ludere scelereque frui.

Iam sum in praesentia praesulis beati,

Secundum dominici regulam mandati;

Mittat in me lapidem, neque parcat vati,

Cuius non est animus conscius peccati.

85

Sum locutus contra me quicquid de me novi,

Et virus evomui quod tam diu fovi;

Vita vetus displicet, mores placent novi;

Homo videt faciem, sed cor patet Iovi.

Iam virtutes diligo, vitiis irascor;

90

Renovatus animo, spiritu renascor:

Quasi modo genitus, lacte novo pascor,

Meum ne sit amplius vanitatis vas cor.

Praesul Coventrensium, parce confitenti;

Fac misericordiam veniam petenti,

95

Et da poenitentiam culpas sic dicenti:

Feram quicquid iusseris animo libenti.