De asino induente pellem leonis

De facili menti stulte surrepit inanis

      Gloria, que miseros precipitare solet.

Euehit in preceps stultos elacio ceca;

      Mens elata sui uix memor esse potest.

5

Intumuisse ferunt pro pelle Leonis Asellum,

      Quam uix aptarat arcubus ille suis.

Exuuiis gaudens alienis, arua pererrans,

      Inuenta dominum terruit arte suum.

Quid moror? Haut modicus pecudes, armenta, magistrum,

10

      Terror uelocem iussit inire fugam.

At tandem dominus fraudem deprendit Aselli,

      Nodosoque furens fuste cecidit eum.

Ex[s]olues, inquit, penam quam promeruisti:

      Crebra tibi misero sarcina terga premit.

15

Est Asinus, quamuis indutus pelle Leonis,

      Indignus magno quisquis honore tumet.