Dum moreris, quem hic claudit humus, dilecte Walafrid,

      Maxima lux nobis interit atque decus.

Deseris ah rapide caros, carus super omnes,

      Moribus ac dulcis, doctus et aptus homo.

5

Lustra tui fuerant non plus quam temporis octo,

      Quando inmatura mors animam expulerat.

Dum Ligeris bibulas transcendis missus harenas,

      Hic corpus linquens spiritu ad astra volas.

Quindenis raperis Septembris, care, Kalendis,

10

      Destituens proprium, pastor, ovile tuum.

Huc tua membra tui referunt tumuloque repostum

      Mandant hic corpus terrae, animam domino.

Te nunc Auua gemit, sed iam revocare nequibit,

      Hinc restat misere fine dolere sine.