Walahfridus Strabo de vita et fine Mammae 22

Testo base di riferimento: E. Dümmler, 1884

Altre sezioni


Postquam verba leo volitantia fine peregit,

Ostia cuncta loci clauduntur caelitus arta

Obice, ne facilis miseros fuga demere posset,

Quin omnes unum paterentur saevius hostem.

5

Protinus horribili prosternere cuncta furore

Ingreditur, tinguitque hominum rabida ora cruore,

Dentibus hos laniat, saevis secat unguibus illos.

Impulit hos currens casuque peremit amaro.

Illos morte timor subita prosternit inertes.

10

Casibus et variis pariter gentilibus instat,

Iudaeosque premit; prostratis omnibus ergo

Solus ab exitio praeses paucique ministri

Mammetis iussu dilata morte feruntur

Immunes, optata viro ne passio desit.

15

Ipse parat vitam tormenta parantibus, ipse

Palmam morte petit. Iudex, ut crimina nondum

Finem habeant, vivit. Numerum quis scire cadentum

Milia vel valeat, passim cum frusta per omnes

Sunt dispersa gradus? longe cervice revulsum

20

Rore caput rubeo commixta strage natabat.

Abscisas aliena manus ad corpora iungi

Cernere erat, truncos gemino sine poplite ferri,

Cunctaque membra loco vel caesa carere priori,

Saucia vel remanere suo, tantusque repente

25

Sanguis ad indicium facti terroris ab oris

Caedis iit plenis, ut flumen abire putares

Litoribus, veluti summis cum montibus ingens

Grando cadit mixtisque simul tonat imbribus aether.

Tum collecta imas descendunt flumina valles,

30

Saxa trahunt silvasque ferunt, totaque vagantur

Planitie agrorum, gemitus dat rusticus imo

Pectore: non aliter caesorum membra feruntur

Sanguine rapta suo. Plebis spectacula talem

Finem habuere malae. Mammes vocat inde leone

35

Et mandat propriis celerem se condere lustris.