1

Salve, Iesu, rex sanctorum,

Spes votiva peccatorum,

Crucis ligno tanquam reus

Pendens homo verus Deus,

Caducis nutans genibus.

O quam pauper! o quam nudus!

Qualis es in cruce ludus

Derisorum totus factus,

Sponte tamen, non coactus,

Attritus membris omnibus!

2

Sanguis tuus abundanter

Fusus, fluit incessanter,

Totus lotus in cruore,

Stas in maximo dolore,

Praecinctus vili tegmine.

O maiestas infinita!

O egestas inaudita!

Quis pro tanta charitate,

Quaerit te in veritate,

Dans sanguinem pro sanguine?

3

Quid sum tibi responsurus,

Actu vilis, corde durus?

Quid rependam amatori,

Qui elegit pro me mori,

Ne dupla morte morerer?

Amor tuus amor fortis,

Quem non vincunt iura mortis:

O quam pia me sub cura,

Tua foves in pressura,

Ne morsu mortis vulnerer!

4

Ecce tuo prae amore,

Te complector cum rubore:

Me coapta diligenter,

Tu scis causam evidenter,

Sed suffer et dissimula.

Hoc quod ago non te gravet,

Sed me sanet et me lavet

Inquinatum et aegrotum,

Sanguis fluens hic per totum,

Vt non supersit macula.

5

In hac cruce te cruentum,

Te contemptum et distentum,

Vt requiram, me impelle,

Et hoc imple meum velle,

Facturus quod desidero.

Vt te quaeram mente pura,

Sit haec mea prima cura.

Non est labor, nec gravabor

Sed sanabor et mundabor,

Cum te complexus fuero.