De milvo et columbis

Nec simplex credat cupidis fallacibus umquam,

Fama refert nobis narrans hic uoce uetusta,

Quod dudum iam, mites ac sine felle, columbe

Rectorem miluum obtabant ceu regmine rectum,

5

Infaustis fuerat durus qui primitus illis,

Pestiferis illas rostris ac gutture mandens.

En misere inter se cogitant mitesque columbe

Quod miluus mordax illis pestis mitior esset,

Si illarum sceptrum dominans regnumque teneret.

10

Sed miluus, leges ponens ceu regmine cepto,

Inchoat unco unam atque unam carpere rostro.

Legiferas illis simulans tunc ponere causas,

Sic auidum guttur complebat carne cruenta.

Vna refert agili responsum fauce columba:

15

Tutius en aderat nobis defendere cautis,

Cum miluus fuerat nostri sistens inimicus,

Horrifera fultas nos quam sic strage necari,

Ipsius atque mori duro sub regmine milui.

Sed patimur digne nos hec tormenta, columbe,

20

Que domino tali nos iam commisimus isto.

Sic senior fallax insontes carpere mauult,

Mandere mortiferis seruos ceu dentibus optat.