De pavone et luscinia

Vescere tu donis tibi que concesserat autor.

Priscus rumigeris depromit sermo relatis,

Quod, tristi indignans dudum iam pectore, pauo

Iunoni, rerum domine, dixisse refertur:

5

O soror, o coniunx cunctorum iure creantis,

Turbatis cogitans tristis tam cordibus exsto,

Quod melius dumis cantans luscinia densis

Argolico superat melice me carmine uocis.

Quapropter cuneis uarie derideor ale.

10

Talia dicta refert cui tunc saturnia iuno:

Ecce satis tibi iam, uolucrum pulcherrima forma,

Pictus auem superas cunctam comptamque colore;

Aurea cunctigenis splendent ceu floribus arua

Aut sphere nitidis peplum uergentis et astris,

15

Vel cunctis gemma instaret si picta metallis,

Haut secus aurifero cunctoque colore corusco,

Rite tuum tegmen reddens spectacula mundo,

Dulcia penniger fulget per tempora uite,

Letifer ac finis postquam patefecerit urnam,

20

Neque tuas tanget fibras pulpasque putredo.

Infert cui tristis suspirans talia pauo:

Millenus color en quid nunc mihi proficit almus,

Simphonicas modulans cantatrix crusmatis odas,

Dulcisonis superat quod me luscinia bombis?

25

Cui iouis ethereis soror asstans sedibus inquit:

Non cernis uolucrum tanti ceu lumen honoris

Possideas, solum quadrus te laudat et orbis,

Astque tenet nil in bombos luscinia lingue

Atque tuum uoces pectus sibi fascinat altas.

30

Sic diues durus cogitans ac spectat auarus

Maxima queque sua, ut uisu sibi parua uidentur:

Parua sui uicini magna ac grandia cernit.