De fure et cane

Fur cuiusdam diuitis opes explorauit;

Qui per Canem diuitis prodi dubitauit.

Hic fraudem qua falleret Canem cogitauit:

Buccellam panis secum portare parauit.

5

Mox ad domum diuitis ut Fur ueniebat,

Ei statim Catulus uigil occurrebat.

Latro, dolum machinans, Canem porrigebat

Sed Canis, exosus Furem, panem renuebat:

Michi gratis, inquiens, panem porrexisti,

10

An, ut meum dominum prodi potuisti,

Sic sic meas claudere fauces uoluisti?

Non me decipies, sed abibis sic adisti.

Quid si, quem tu porrigis, panem comedissem

Et sic meum Dominum tibi prodissem?

15

Forte non me pateres, egens cum uenissem,

Et sic deterior omni latrone fuissem.

Ista nos historia monet precauere

Dolasa consilia nec eis fauere;

Noli fictis fraudibus consensum prebere;

20

Cur? Quia sepe solet multis fraus ficta nocere.