De filomena et accipitre

Dum Filomena sedet, studium mouet oris ameni,

      Sic sibi, sic nido uisa placere suo.

Impetit Accipiter nidum; pro pignore mater

      Supplicat; alter ait: Plus prece carmen amo.

5

Nec prece nec pretio, sed amico flectere cantu

      Me potes. Ille silet, dulcius illa canit.

Mente gemit, licet ore canat, mens eius acescit,

      Cuius mellifluum manat ab ore melos.

Impia fatur auis: Sordet modus iste canorus,

10

      Et laniat natum, matre uidente, suum.

Mater obit, nec obire potest; sed uiuit, ut ipsam

      Vincat uita necem, plus nece cladis habens.

Cor matris patitur plus nati corpore; corpus

      Rodit auis rostro, cor fodit ense dolor.

15

Vestigat sua pena scelus; nam fraudibus uso

      Aucupe, fraudosam uiscus inescat auem.

Fine malo claudi mala uita meretur; iniquus,

      Qua capit insontes, se dolet arte capi.