Cohortacio ad pugnandum

Nos emendemus! qui fecit cuncta, Supremus

Optat, ut aptemus animas, dum tempus habemus.

Arens nos heremus sumus, ubertate caremus,

      Culpe curemus nunc resecare nemus!

5

Nos vicii dumus, veniens a crimine fumus,

      Angunt vilis humus et velut umbra sumus.

Nostrum cor triste fac letum, rex bone, Christe,

Mundus nos iste deludit more sophiste.

Alma Dei bonitas, errantum corrige vitas,

10

Gentes oblitas vite fac esse peritas!

Dux paupertatis, bona qui tribuis tribulatis,

Nos pro peccatis plangentes iunge beatis!

O, bone mercator, redimens et emens reparator,

Noster salvator, sis nobis auxiliator!

15

Te siciente grege, Deus, os gregis imbue lege,

      Clemens Christe, rege, nos pietate tege!

O Deus, ablue nos peccati pulvere plenos,

Mundas obscenos, fac, quesumus, esse serenos!

Christe, sapor cordis, quod amat sine pulvere sordis,

20

Turbe discordis cor amoris comprime sordis!

Qui servas servos, Deus, hostes frange superbos!

Qui servos servas, nocuas, Deus, ange catervas!

Omnia restauras, Deus, et das aeris auras.

Nos, Deus alme, vide, Sathane commenta relide,

25

      Sunt ut aque fluide corda tepente fide.

Id, quod delectat, non nos, cum sit breve, flectat,

Quam bonus expectat, nos perpes gloria nectat!

Nos, Deus, impuros, nos duros, nos Epicuros,

Pure pater, puros fac, muros nos ruituros!

30

Christe, Deus vere, nobis miseris miserere,

Errantes quere, lesis languore medere!

Empticios serva servos a gente proterva,

Hostes enerva, dispersos nos coacerva!

Nostri tutela, Deus, hostica destrue tela!

35

Errorum vela disrumpens corda revela!