De benignitate

Quando quis urgetur, iocundus homo miseretur,

Compatitur passis cupiens requiem dare lassis!

Mestos dulcorat, excusat, laudat, honorat,

Iratos placat et corda dolentia pacat.

5

Mulcens solatur, deflens cum flente moratur,

Instruit, hortatur, ne seviat ira, precatur;

Dirigit errantem, vocat ad meliora vagantem;

Letitias, penas bene participans alienas

Proficit ignotis peregrinis sive remotis,

10

Visceribus totis tribuendo iuvamina notis.

Estimat esse suas alienas utilitates,

Vt proprias fratrum reputans incommoditates.

Profert, ut vitis, dulces fructus homo mitis,

Qui placitis meritis vivit sine murmure litis.

15

Dulcis homo propter gaudentis gaudia gaudet,

      Viscera fraterna fratre dolente dolent.

Fratre quiescente fraternus amor requiescit,

      Crescit ab alterius grata quiete quies.

Fratre laborante pietas fraterna laborat,

20

      Surgit ab alterius sepe labore labor.

Nemo sit ulterius iuris detentor alius,

      Rebus in alterius debet ovare pius.

Presidium felix ferat infelicibus alter,

      Alterius pariter ferre tenetur honus!

25

Qui, velut affectat, miseris nequit auxiliari,

      Saltem mente dolens compaciatur eis!

Quod nequit effectu mens egregie pietatis,

Complet in affectu, facit omnibus omnia gratis!

Quos beat una fides, spes efficit unica letos,

30

      Participes omnes omnibus esse decet.

Dulcia, grata, suavia tunc bene multiplicantur,

Gaudia spiritualia quando participantur.

Omne bonum fit pulcrius in commune redactum,

      Publica privatis sunt meliora bona.

35

Nullius est iocunda boni possessio, quod non

      Possessor socio participare potest.

Improbus est socius socialia federa frangens,

      Qui sine vult socio prosperitate frui.

Vnius membri coniuncti gaudia, penas

40

      Mixtim sentire cetera membra solent.

Passio cum tangit plures, passum minus angit,

Portat honus levius ope quilibet usus alius.

Fratribus adiutus frater fert pondera tutus,

Quem non solantur virtutes nec sapientum

45

      Docmata, sepe ruit solus ad ima soli.

Ve soli! solus si non habeat relevantem,

      Per se vix poterit surgere, quando cadit.

Mestus cum mesto, cum leto letus adesto!

Votis sinceris opus est, ut ames et ameris,

50

Vt conformeris iustis, iustos venereris!

Est opportunum, queras iubar unus et unum,

Sperans post funus unam rem fortiter unus,

Celi prebendam, quamvis peregrinus, habendam.

Vive Deo vero, cui vivere vita quies est,

55

      Vt veram vitam semper habere queas!

Tota mente Deum verum venerans verearis,

      Vt verax requies sit tibi perpes honor!