Baldo fabulator Novus Aesopus de bubonibus et coruis

Testo base di riferimento: A. Hilka, 1928

Altre sezioni


Iunxit eo toruos bubonibus unio corvos,

Vt possit dici, stabiles iam sint quod amici;

Sed, uelut est moris bubones noctis in horis

Fortiter inpelli magis ad certamina belli,

5

Arce suae sedis communis et ante quietis

Turpiter hos pellunt, nidos et ab arbore uellunt.

Sic grex coruorum superatus uiribus horum

Ante suum regem peciit super his sibi legem.

Mox percontatur rex, qualiter hos tueatur,

10

Presidio Martis uel spe cuiuslibet artis.

Vnus ad hoc fatur, qui doctior esse putatur:

"Hinc assentemur, quo non licet, ut minitemur.

Palma datur quando magis assentaminine blando;

Nam, si luctemur, superari posse ueremur.

15

Est in luctando fatum uariabile quando,

Et gladius nunc hinc, aliquando seuit et illinc.

Sepe fit, ut nostis, quod transfuga preda sit hostis.

Si facimus pactum, nostrum decus est male fractum;

Blandimenta precum uertunt in candida tetrum.

20

His reor ulcisci facti discrimina prisci".

Ipse dehinc coruus, leso quasi corpore prorsus,

Squalidus et tristis, bubonibus incipit istis,

Prostratus terrae, sua quaeque pudenda referre:

"En miserandus ego, maciae confectus et aeuo!

25

Quo michi pergendum dubito, uel quid sit agendum.

Quis michi tecta dabit, defectaque membra iuuabit?"

Cuius molliti bubones famine miti,

Hunc secretorum socium fecere suorum,

Crebroque ducebant, ubi nidificare uolebant.

30

Cumque locus criptae nulli superabilis ipse

Ante uideretur, uinci tamen arte docetur.

Quod queat ut credi, facit hic, qui presidet edi,

Pandit et id totum, soli quod erat sibi notum,

Hocque docet signo, quid agatur ab hoste maligno:

35

"Si fruticum fragmen uolucrum deduxerit agmen

Vnguibus aut rostris, solus patet hic ubi postis,

Moxque datis lignis aliis si subditur ignis,

Hac cadet arte doli domus ista suique coloni."

Credulus hic ales rediens docet ista sodales.

40

Coruorum coetus, satis hoc hortamine letus,

Ore ferens stramen caueae breuis ante foramen.

Qua simul inuenti fuerant sub nocte silenti,

Vssit eos digne, succenso deforis igne,

Indiciis horum, sic dedecus ultus auorum.

45

His decet auditis, ut micius ire uelitis

Hac ope uirtutis, spes est ubi nulla salutis.

Ne confidatis secreta, nec his retegatis,

Cum quibus egistis pugnae discrimina tristis!