1

E globo veteri

Dum rerum faciem

Traxissent superi,

Mundique seriem

Prudens explicuit

Et texuit Natura,

Iam praeconceperat

Quae fuerat factura.

Quae causas machinae

Mundanae sciscitans,

De nostra virgine

Iam dudum cogitans

Plus hanc excoluit,

Plus praebuit decoris

Dans privilegium

Et praemium laboris.

2

In hac prae ceteris

Totius operis

Naturae lucent opera;

Tot nulli munera

Favoris contulit,

Sed extulit

Hanc ultra singula,

Et quae puellulis

Amara singulis

Solet partiri singula,

Huic sedula

Inpendit copiosius

Et plenius

Formae munuscula.

3

Naturae studio

Longe venustata

Contendit lilio

Rugis non crispata

Frons nivea;

Arcus supercilia

Discriminant gemelli.

Omnes amantium

Trahit in se visus,

Pandens remedium

Verecundi risus,

Lascivia simplicis

Siderea luce micant ocelli.

4

Ab utriusque luminis

Confinio

Moderati libraminis

Indicio

Naris eminentia

Producitur venuste

Quadam temperantia,

Nec nimis erigitur,

Nec premitur iniuste.

Allicit dulcibus

Verbis et osculis,

Labellulis.

Castigate tumentibus

Roseo nectareus

Odor infusus ori;

Pariter eburneus

Sedet ordo dentium

Par niveo candori.

5

Certant nivi, micant lene

Pectus, mentum, colla, genae;

Sed ne candore nimio

Evanescat in pallorem,

Praecastigat hunc candorem

Rosam maritans lilio

Prudentior Natura,

Vt ex his fiat aptior

Et gratior iunctura.

6

Rapit mihi nectar,

Diis privilegia

Data donis

Et gratiarum flosculis;

Nam Natura dulcioris

Alimenta dans erroris,

Dum in stuporem populis

Hanc omnibus ostendit,

In risu blando retia

Venerea tetendit.