De conflictu vini et aquae

1

Denudata veritate

Succinctaque brevitate,

Ratione varia

Dico, quod non copulari

Debent, immo separari

Quae sunt adversaria.

2

Cum in scypho reponuntur

Vinum, aqua, coniunguntur.

Talis coniunctio

Non est bona, nec laudari

Debet, immo nuncupari

Melius confusio.

3

Vinum sentit aquam secum,

Dolens inquit: quis te mecum

Ausus est coniungere?

Surge, exi, vade foras,

Nec eodem loco moras

Mecum debes facere.

4

Vilis et inverecunda

Rimas quaeris, ut inmunda

Mundi loca subeas;

Super terram debes teri,

Et cum terra commisceri,

Vt in lutum transeas.

5

Mensa per te non ornatur,

Nullus homo fabulatur

In tui praesentia,

Sed qui prius est iocundus,

Ridens verboque facundus

Non rumpit silentia.

6

Cum quis de te forte potat,

Si sit sanus, tunc aegrotat:

Conturbas praecordia,

Tonat venter, surgit ventus,

Qui inclusus, non ademptus

Multa dat supplicia.

7

Sed cum venter est inflatus,

Tunc diversos reddit flatus

Ex utroque gutture,

Et cum ita dispensatur

Venter, aer perturbatur

A corrupto munere.

8

Aqua contra surgit ita:

Turpis iacet tua vita

In magna miseria.

Qui sunt tui potatores,

Vitam perdunt atque mores

Tendentes ad vitia.

9

Tu scis linguas impedire,

Titubando solet ire

Tua sumens basia,

Verba recte non discernens

Centum putat esse cernens

Duo luminaria.

10

Et qui tuus est amator,

Homicida, fornicator,

Davus, Geta, Birria:

Ales tibi famulantur,

Tales de te gloriantur

Tabernali curia.

11

Propter tuam pravitatem

Nullam habes libertatem,

Domos tenes parvulas;

Sed ego magna sum in mundo,

Dissoluta me diffundo

Per terrae particulas:

Potum dono sitienti,

Ad salutem me quaerenti

Valde necessaria.