Sedulius Scotus carmina 2, 17

Testo base di riferimento: L. Traube, 1886-96

Altre sezioni


Mente tristamur nimio dolore,

Corda pertemptat feriens procella,

Ora perfundit lacrimosus imber,

Fletus et ingens;

5

Franciae totus populus gemescit,

Scottica et tellus Italumque Roma

Maeret Hartgari gemebunda casum

Praesulis almi.

Pauperes, dites, laici, potentes,

10

Clerici regis sabaoth ministri,

Omnis aetatis decus atque sexus,

Fundite fletus.

Astra fuscantur titubantque luce,

Sol et abscondit speciem coruscam:

15

Nam ruis, sidus, speciosa lampas,

Inclite pastor;

Aer en imbres pluit atque rivos,

Testis est nostri lacrimas stupendo:

Sentiunt tristem trepidantque lapsum

20

Cuncta elementa.

Lilium pulchrum roseusque vultus,

Palma florescens viridansque cedrus

Ecce marcescis subita ruina,

Heu pater alme.

25

Heu mihi flenti misero poetae:

Vix queo verbis resonare maestum

Corde conceptum misero dolorem,

Heu bone Christe.

Caelitum laetans populus beatus,

30

Excipe claram pietate stellam,

Sentiat Sion Solimae supernae

Aucta trophea.

Tristis est tellus, polus ipse gaudet:

Angeli vernent melicis et odis,

35

Praesulem sanctum pretiosa semper

Infola comat;

Ecce mirentur rutilum topazum,

Aureum caeli venerentur astrum,

Cognoscant patrem hilares salutent

40

Castra beata.

Sit tibi Christus genitorque Christi

Spiritus sanctus patris atque nati

Fortis adiutor requiesque laeta

Semper in aevum.

45

Esto pro nobis clipeus, beate

Pontifex alma decorate luce,

Arce Sion <s>is meritis coruscans,

Optime praesul.