1

Dulces modos et carmina praebe, lyra Treicia,

Commota quis cacumina planxere yperborea.

2

Montes simulque flumina illa putent nunc Orphea,

Respondeantque, carmina silvae canant melliflua.

3

Gravis det organum tuba; alte resultet fistula:

Omnis canat armonia; det philomela cantica.

4

Olim nitens clarissima, terrisque famosissima

Sancti patris basilica Florentii praecipua:

5

Sensit fera incendia a gente crudelissima

Vere bruta Brittannica. Lugete cuncti talia!

6

Omnis enim cum Gallia Florentii suffragia

Deposceret tunc cernua, contempsit haec gens impia.

7

Olim pius rex Karolus magnus ac potentissimus

Fecit locum devotius pro beati virtutibus.

8

Terris datis foecundibus auxit honorem largius,

Et praebuit tunc vasculum coena dei magnificum.

9

Per hunc fugatur saepius infirmitas languentibus,

Et sanitas fidelibus praestatur ex hoc protinus.

10

Post imperans Hludovicus, magni Karoli filius,

Ipsum locum benignius colit piis ornatibus.

11

Qui filiis rebellibus concussus, altis fluctibus

Et Franciam turbantibus regnum reliquit mortuus.

12

His quattuor mox partibus regnum sibi secantibus,

Pro Francia iurgantibus bellum fuit horridius.

13

Imperio sic turbido crescit malorum factio;

Surgensque tunc dissensio permiscet omnes iurgio.

14

Invadit alter socios; crescunt mali super bonos;

Tirannus omnis infremuit; dantur honores impio;

15

Fit plurima vastatio, sanctis locis praedatio,

Cunctis bonis turbatio, rerum simul confusio.

16

Quidam fuit hoc tempore Nemenoius nomine,

Pauper prius progenie agrum colebat vomere.

17

Sed repperit largissimum thesaurum terrae conditum,

Quo plurimorum divitum iunxit sibi solatium.

18

Dehinc per artem fallere coepitque mox succrescere,

Donec super cunctos ope transcenderet potentiae.

19

Sic ergo discordantibus Francis simul cum regibus,

Cum caeteris rebellibus fit Karolo contrarius.

20

Hic Karolus cum fratribus bellum gerebat saepius,

Nec praevalebat hostibus tantis repulsus cladibus.

21

Confidit unde impius, praedas agit Nemenoius,

Instando Redonensibus simulque Nannetensibus.

22

Deinde Pictavensium trans Ligerim manentium

Pagum petit Medalgicum, Glomnam locum pulcherrimum.

23

Turmam vocat monachicam multamque dat pecuniam,

Iubet suam mox statuam effigiari splendidam,

24

Quam ponerent pinnaculo ad Orientem patulo,

Signum quod esset, Karolum se non timere dominum.

25

Illi statim regi suo haec pertulerunt Karolo,

Qui audiens superbiam miratus est audaciam.

26

Tunc iussit ut pecuniam sibi disponerent totam,

Illius albo lapide sculpta visus imagine,

27

Quam ponerent pinnaculo ad Orientem patulo,

Signum foret quod impio se subiugandum Karolo.

28

Iratus ille talibus locum petit velocius;

Praedas iubet militibus; accendit ignem protinus.

29

Flammas ubique Brittones mox inferunt ira truces:

Sanctus locus comburitur, tantum decus consumitur.

30

Heu me, dolores patriae, heu me! honores gloriae

Quam novit orbis pristinae! heu me! fluunt nunc lacrimae.

31

Tunc excitatus caelitus sanctus adest Florentius,

Respexit inflammantibus locum suum Brittonibus.

32

O quanta esset ultio, si non foret permissio!

Percussus est sed impius debilitatis pedibus.

33

Precatur indulgentiam, redire posset patriam;

Reversus ad Brittanniam dat nimiam pecuniam.

34

Abbas erat Dido bonus regi Karolo proximus,

Qui convocatis fratribus regem petit quantocius.

35

Exponit iras Brittonum magnum scelus crudelium:

Tunc rex dolens in pectore quaerit vicem mox reddere.

36

Hinc Andegavam protinus urbem petit tristissimus.

Dat abbatiam loculi sancto Iohanni dediti.

37

Sed hoc parum visum fuit moxque alteram tradidit

Sancti Gundulfi nomine, quae partibus est Franciae.

38

Magnis datis muneribus circa locum fit sedulus,

Restituit nunc felicius decorat atque pulchrius.

39

Gaudete cuncti cordibus, cantate magnis vocibus,

Sancte Florenti, quaesumus, adesto nobis caelitus.