Eorpuinus hunc sequitur commissi pastor ovilis,

Presbyter egregius, vitae studiosus amator,

Sensibus et prudens, et cuncto strenuus actu

Divitias tribuit laxato mentis opimo

5

Iam gremio monachis, quos lurida inedia pressit,

Inque modum mirum dispersae ad praemia certa

Divitiae crescunt: cumulat reverentia Christi

Munera sparsa sibi per cunctae tempora vitae.

Largus erat miseris, nimium sibi parcus in omni

10

Victu: namque escis pascebat corpora siccis:

Triverat hic soles, nullamque assumpserat escam,

Ieiunium referens volitanti lumine pectus.

Nec mirum excellens faciat si talia princeps,

Dum maiora boni paterent hi seque minores,

15

Atque dies multas certant ieiunia Christo

Reddere, ne mentes fallax eluderet astu

Incautas hostis. Subitae virtutis honore

Saepius ipse fugit, sacrae formidine plebis;

Bella nefanda sinunt populo certante fideli;

20

Auxilium praestans Christus concertat ab arce,

Inde Deo lecti celsum rapuere triumphum,

Praecipitesque fugam nigrae sumpsere phalanges.

Pastor ut iste pius complevit in ordine tempus,

Germano meruit condigno linquere sedem.

25

Aldwinus hic fuerat carnali nomine dictus.

Moribus hic verax et verbis omnibus exstat;

Signifer est clarus, subiectos vocibus hortans,

Vt sua vota pii trans aethera principes signent.