1

Apparebunt ante summum saeculorum iudicem

Enoch magnus et Haelias quondam raptus in polum

Inminente die iudicii.

2

Qui docendo corda patrum convertunt in filios,

Inbuunt et infideles iustorum prudentia.

Inminente die iudicii.

3

Qui tres annos sexque menses dum doctrinae serviunt

Atque multos ad perenne caeli regnum convocant,

(Inminente die iudicii)

4

Tum serpens ater repente iam, peccati filius,

Orbe toto virulentis frendens sevit dentibus

Inminente die iudicii.

5

Et Christum bello superbo antichristus appetens

Cuncta recte structa pravus dissipare nititur

Inminente die iudicii.

6

Tantos inprimis prophetas Christi plebis ac duces

Sternit ense, plurimique Christi fiunt martyres

Inminente die iudici.

7

Vniversum sic per orbem pestis ardens impia

Tormentis signisque terret incautos et inplanat

Inminente die iudicii.

8

Sed tempestas ista Christo mox donante transiet,

Ne fides concussa forte electorum corruat

Inminente die iudicii.

9

Post tres annos sexque menses caelo missus angelus

Saevum cum suis draconem Michahel interficit

Inminente die iudicii.

10

Tunc in castris ecclesiae pax fulgebit caelitus,

Quae crudelem gratulatur a se victam bestiam,

Inminente die iudicii.

11

Tunc gentiles et Hebrei ore Christum consono

Verum regem profitentur, veri patris filium,

Inminente die iudicii.

12

Heu quam felix illud aevum tum decedens ocius!

Pax securitate gaudens gignit neglegentiam

Inminente die iudicii.

13

Neglegentes, dormientes, incubantes luxibus,

Manducantes et bibentes ira tollet nescios

In pavendo die iudicii.

14

Insonante tunc ab alto magni regis bucina

E caelo discendit ipse maiestate fulgidus

In pavendo die iudicii

15

Omni cinctus angelorum iudex altus agmine

Nubibusque rex coruscus circumfusus flammeis

In pavendo die iudicii.

16

A cuius splendore cuncta lucem perdent sidera,

Luna caedens erubescet, sol et obscurabitur

In pavendo die iudicii.

17

Caelos ac terras vorabit ignis flamma saeviens,

Quos magni Noe diebus quondam limphe absumpserant,

In pavendo die iudicii.

18

Tunc omnes una resurgent peccatores et pii,

Sed non inmutantur omnes ad perennem gloriam

In pavendo die iudicii.

19

Tunc et nos, quicumque terris viventes relinquimur,

Vna cum resuscitatis occurremus iudici

In pavendo die iudicii.

20

Sic utrique mox in altum conscendemus aerem,

Christo regi quique laeti obviam raptabimur

In pavendo die iudicii.

21

In caelo summi tropheum tunc fulgebit iudicis,

In quo iudicatus ipse regnum leti straverat,

In pavendo die iudicii.

22

Qua terrae tribus lugebunt ac dolebunt acriter,

Quique Christum denegarant quive illum pupunxerant,

In pavendo die iudicii.

23

Nec mora: ignis sempiterni caeco inclusi carcere

Satane lugent tenebras, semper quas amaverant,

In pavendo die iudicii.

24

At contra iusti peracto utrorumque examine

Palmam vitae sortientur, semper quam dilexerant,

In pavendo die iudicii.

25

In suo regem decore una Christum cum patre

Cumque sancto iam videbunt coaeterno spiritu

In pavendo die iudicii.

26

Cumque iustus cuncta iuste iudex terminaverit

Singulique digna factis dona iam receperint

In pavendo die iudicii,

27

Tunc flamma cessante, totum mundum quae cremaverat,

Iam novam mundi videbis sorde absumpta gloriam

In perennis die sabbati.

28

Non ultra tumentis ullas cernes undas aequoris,

Lambens ignis cuius omnes motus exsiccaverat,

In perennis die sabbati.

29

Quum novos caelos novamque terram reddet conditor,

In quibus felix per aevum regnat inmortalitas

In perennis die sabbati,

30

Tum lunae globus modernis absolutus motibus

Splendebit fulgens Olimpo solis aestivi ut iubar

In perennis die sabbati.

31

At sol ipse luce flagrans ardebit septemplici,

Lucebit septem dierum mundum inlustrans lampade

In perennis die sabbati.

32

Civitas gaudebit alma caeli digna gloria

Iam sui dicata regis ac factoris gratia

In perennis die sabbati.

33

In qua claris angelorum iusti admixti coetibus

Praefulgebunt solis instar in sui regno patris

In perennis die sabbati.

34

Qua nos, Christe, deprecamur iustos inter adgrega,

Cumque filiis benignus dona partem servulis

In perennis die sabbati.

35

Perfectisque cum coronam iustus iudex offeres,

Tunc et nostrae parvitati largire indulgentiam

In perennis die sabbati.