Inclitus Anglorum veniens Lebuinus ab oris

Sacris virtutum remis et remige Christo

Saeva procellosi compressit flumina Hreni.

Cuius forte gravi turgebant hostia flatu

5

Exagitata feris persaepe aquilonibus ante,

Atque ea divinae fuerant sic invia navi;

Sed postquam sanctus rabidas perflarier undas

Caelitus emisso semel impetravit ab austro,

Corruit immitis Boreas, moxque aequore tuto

10

Suscepit placidus pacis navigia Hrenus.

Haec ubi successu portum petiere secundo,

Vrbis in antiquae perfixa est ancora glebis

Et lapidis firmata situ, ne forte solutas

Turbine quassaret rursus vis horrida puppes.

15

Tum vero insignem mirata est terra colonum

Condemnare suas caelesti fomite messes

Ac male nata solo divinis urere flammis,

Hos allegoricis decernere vitibus agros,

Illos sinceri sulcis addicere farris,

20

Arboribus quosdam fidei exercere locandis,

Qui sua vicino collustrent germina caelo.

Cernere erat steriles splendescere floribus herbas

Fecundumque nemus fruges nutrire salutis,

Nil non proficuum campos redolere per omnes,

25

Postquam diva seges felicibus haeserat arvis.

Haec typice noster gessit Lebuinus, amice,

Si bene perpendis, quid spiritus innuat odis:

Nam pepigit vites, cum multos codicis almi

Ornavit gemmis (vinum hinc potare salubre est);

30

Triticeam posuit messem, cum pectora munda

Esse dedit castumque deo subnexuit agmen;

Porro autem arboreas studuit plantare novellas,

Robora cum fidei statuit, cum pacis olivam

Crescere, cum fructus fecit pollere perennes.

35

Iure igitur summo a nobis tractatur amore,

Iure illi venerandus honos impenditur, altor

Qui probitatis erat verique assertor opimus,

Errorum domitor, vitii calcator avari,

Arca pudicitiae, frugi quoque virginis aula,

40

Virtutum turris, pacis seu lucis oliva,

Postremo ipsius, quam carmina cuncta verentur

Et quae terreno spoliat se dapsilis auro

Quaeque deo cognata mori pro fratribus optat,

Virtutis cum spe aeternae custodia vitae.

45

Ergo tibi, prudens lector, tibi consule, quaeso,

Et mecum sancto domini sollemnia vota

Ne tardes offerre, virum hunc quia diligit omnis

Dilectus Christo. Christum nam diligit ipse

Atque ipsum Christus; flagrans amor ardet utrimque

50

Sed Christi de parte magis, minus est quia totum

Quod mortalis agit, superant divina caducum.

Nos quoque, quos semper famulos Lebuinus habebit,

Nos quia semper amat, devote hunc semper amemus

Suavibus et modulis Christi cantemus amicum;

55

Ipsius et nomen Latio sermone canatur,

Quale sonat toto divisus ab orbe Britannus.

Namque illic puerum dixere crepundia parvum

Liafwin, quod sacrum posthac baptisma probavit

Decrevitque deo dulce et memorabile nomen.

60

Nam si vertatur, quod Liafwin cuna sonabat,

"Carus amicus" erit; sed verbum augere necesse est:

Cuius, sive cui - melius quid convenit istic,

Quam si lege metri "Christo" "Christi" ve subaudis?

Haec duo si copules, sancti vocitamen adimples

65

Atque in utroque places, cum te Romanus et Anglus

Audiat exultans laudetque idioma docentem,

Quod patrium armatos, translatum pascit inermes.

Ecce autem cohibere monent fastidia carmen,

Ne Musis doctas laedam ruralibus aures;

70

Quod facile stipulis, cum quiddam garrio, nostris

Accidit, Arcadici quae rudunt more peculii.

Vixque aliquis curet calcem exspectare canoris,

Cui neque saltem obolo primordia digna videntur.

Sed refert, quid quisque canat: nos otia foeda

75

In melius mutasse rati, spirantis amomi

Palmarumque inopes, Silvano extorsimus algam,

Quam, Lebuine, vides, sacer ac memorande sacerdos.

Hanc precor ut, Christum recolens nil fastibus usum

Pallentis viduae potius cessisse minutis,

80

Gratam habeas precibusque tuis mea vincula solvas

Et vera facias post diversoria carnis

Libertate frui sacris cum coetibus agni.