Reinerus Leodiensis reliquiae Laurentii, prooem.

Testo base di riferimento: PL 204, 89-96


Prooemium

Argento, gemmis, auro species minuuntur

Nube situs longi, quando neglecta premuntur

Et rutilum quamvis chalybem rubigo lacessit,

Otia si patitur, usumve manumve recessit:

5

Sic decor et robur, sic quaelibet ars hebetatur

Assueta minime quando cura vegetatur.

Et scabiem tentat animi torpedo nitorem

Si taedet studiorum, dissimulatque laborem

Prosa seu pedibus, uti libet. Vnde frequenter

10

Oram vel tenuis, ne marceat insipienter.

Ardor inest legere, meditari, scribere plura.

Nam data desidiae vitiis mens est ruitura.

Carmine Laurenti nunc procelebrabere nostro

Verno martyrii mire spectabilis ostro.

15

At non te, Caesar, ut iniquus craticularit,

Suppliciis actum pretioso fine beavit:

Nobis imo canam pars ut collata liquoris,

Elicuit quem torridulo vis alta vaporis.

Ingenii minus hoc ubertas suasit, inirem.

20

Quin tuus egit amor, devotum munus obirem.

Quippe nec ulla magis graviter relevatio pressum,

Nec iuvat unda magis solari caumate fessum,

Nec tua quam mira, titulos quam commemorasse,

Et scripti munus tibi qualiscunque dicasse,

25

Gloria quanta tibi, quam praecellens habearis,

Percipiet cui te dignanter notificaris,

Per visum cuidam mirabilis ut patuisti,

Auro limpidior obrizo dum micuisti,

Mundus revera multo velut igne probatus,

30

Florens luce mera, Christo velut irradiatus,

Laeta tibi facies, stellabat lux oculorum,

Et subridebas, o mellea spes miserorum!

Orsaque moerenti consolans ista tulisti:

En, frater, morere: tibi mortem namque petisti.

35

Hinc te picturam digito monstrante notabat,

Assus uti fueris, quae desuper effigiabat.

Sic fiat sancte, vitiis idem moriatur.

Sic pie virtutum per te vitam mereatur,

Igne sacro caleat, quo mirifice caluisti,

40

Ignes lethiferos quo rorantes habuisti.

Quam meritis vigeas, rebus persaepe probari

Coelitus et constat te signis clarificari.

A superis plaustrum percepimus igne perustum,

Improbus agricola quod messe minabat onustum,

45

Festa tui dum martyrii temere violaret.

Damnose culpam luit, ut tibi rite vacaret.

Est ea res nobis ab eodem notificata,

Tumque per exhibitos carbones certificata.

Alter sancita dum religione veretur

50

Munificentia quanta tibi sentire meretur,

In plaustrum messem petiturus tecta levarat,

Festa tuae noctis hunc hora sed anticiparat,

Abstitit incepto, liquitque sub aere nudam,

Inde sed obstupuit nec rore nec imbribus udam,

55

Nox ea sive dies fuerit quanquam pluviosa,

Reddidit illaesam virtus tamen officiosa.

Tempore sic prisco siccum tulit area vellus,

Imbrifero dum rore madesceret undique tellus.

Sancte tui veneratio ne reputetur inanis

60

Asseruit vel qui manavit sanguine panis.

Coxerat hunc mulier quaedam festum violando,

Talem sed tulerat haec ausu monstra creando.

Te porro scriptis quinam queat aequiparare?

Laudibus, ut par est, magnalia dignificare?

65

Historiae sed iam series fauste replicetur.

Prosarie prius edita, versifice memoretur.

Oro fave votis tenuem moderare camenam,

Et meritis lucem praedux adhibeto serenam.

Pectus mundifica coeno sordens vitiorum,

70

Digno quo niteant sensus habitudine morum.