64. de undecim milibus virginibus

1

O ecclesia,

Oculi tui similes saphyro sunt,

Et aures tue monti Bethel,

Et nasus tuus est sicut mons mirre et thuris,

Et os tuum quasi sonus aquarum multarum.

2

In visione vere fidei

Vrsula filium dei amavit

Et virum cum hoc seculo reliquit

Et in solem aspexit

Atque pulcherrimum iuvenem

Vocavit dicens:

3

In multo desiderio

Desideravi ad te venire

Et in celestibus nuptiis

Tecum sedere

Per alienam viam ad te currens

Velut nubes,

Que in purissimo aere

Currit similis saphiro.

4

Et postquam Vrsula sic dixerat,

Rumor iste per omnes populos exiit.

5

Et dixerunt:

Innocentia puellaris ignorantie

Nescit, quid dicit.

6

Et ceperunt ludere cum illa

In magna symphonia,

Vsque dum ignea sarcina super eam cecidit.

7

Vnde omnes cognoscebant,

Quia contemptus mundi est

Sicut mons Bethel.

8

Et cognoverunt etiam

Suavissimum odorem mirre et thuris,

Quoniam contemptus mundi super omnia ascendit.

9

Tunc diabolus membra sua invasit,

Que nobilissimos mores

In corporibus istis occiderunt.

10

Et hoc in alta voce

Omnia elementa audierunt

Et ante thronum dei

Dixerunt:

11

Wach, rubicundus sanguis innocentis agni

In desponsatione sua effusus est.

12

Hoc audiant omnes celi

Et in summa symphonia

Laudent agnum dei,

Quia guttur serpentis antiqui

In istis margaritis

Materie verbi dei

Suffocatum est.