2.

1

Preclusi uiam floris

Vis reserat caloris;

Laxatis terre poris,

Compescuit algoris

Repagula

Dans aurula

Clemenciam teporis;

Suppululant

Et stimulant

Blandimenta furoris.

O uincit Amor omnia,

Felix Amor miseria!

<H>a dulci morbo langueo,

Quo sic beate pereo!

2

Dum militat Dione

Cum tenero tyrone,

Huic Pallas cum Iunone

Et pauca legione

Se obicit,

Nec profi<ci>t

Hoc sudans in agone;

Nam Frigio

Iudicio

Spes rapta est corone.

O uincit <Amor omnia,

Felix Amor miseria!

Ha dulci morbo langueo,

Quo sic beate pereo!>

3

Se sociam laboris

Pollicita Lichoris

Remedium langoris

Dat risus blandioris

Lasciuiam;

Et graciam

Non abnegat fauoris

Frons libera,

Frons tenera,

Nec prodiga pudoris.

O uincit <Amor omnia,

Felix Amor miseria!

Ha dulci morbo langueo,

Quo sic beate pereo!>

4

Nec milite uotiuo

Castra Diones priuo,

Dum blandi rediuiuo

Furoris incentiuo

Excrucior.

Ha morior!

Vi cuius est, quod uiuo,

Respondeat

Et faueat

Consensu relatiuo!

O uincit Amor <omnia,

Felix Amor miseria!

Ha dulci morbo langueo,

Quo sic beate pereo!>

5

Purpurei labelli

Emulans aura melli,

Oris honos tenelli,

Mens aliena felli

Et nutibus

Locacibus

Me capiunt ocelli,

Vt Sirtibus

Felicibus

Mens nequeat auelli.

O uincit Amor omnia,

<Felix Amor miseria!

Ha dulci morbo langueo,

Quo sic beate pereo!>