7, 10

Me crede tecum, care, velle commori,

Si sors exitii praetulerit vicem,

Nec ulla vitae prorogare tempora,

Cum te mors tumulo tristis adegerit.

5

Nam si supremam forte lucem clauseris,

Lictorum rabido subditus ausui,

Quocumque leto praefocetur halitus,

Morbo seu gladio, gurgite vel solo,

Omnis petulcae labis ignes abdico

10

Et me consimili devoveo neci,

Vt, quos idem foedus tori revinxerat,

Idem supplicii contineat modus.

Nec hunc, necis sensura poenas, deseram,

Quem dignum Venere constitui mea,

15

Qui prima nostri carpsit oris oscula

Et floris teneri primitias tulit.

Nullum puto votum futurum certius,

Si quid feminea vox fidei gerit.