Saxo grammaticus carmina 7, 7, 4

Testo base di riferimento: J. Olrik , H. Raeder, 1931


7, 4

Hic candoris inops prima probitate relucet,

Vultum vigore metiens.

Nam damnum rigidae redimit mens ardua formae

Mendamque vincit corporis.

5

Corde micat species, facies feritate iuvatur,

Ipso rigore praecluis.

Nec candore beat mentem, sed mente colorem,

Morum severus arbiter.

Huic pretium non forma facit, sed fortior ausus

10

Armisque parta claritas.

Ast illum capitis decor approbat et nitor oris

Vertexque crine fulgidus.

Sordet inane decus formae, confunditur in se

Fallax decoris dignitas.

15

Disparibus studiis species virtusque reguntur;

Haec perstat, illa deperit.

Importat vitium vacuus color; hunc levis anni

Fluxus gradatim dissipat.

Ast probitas meliore loco sua pectora firmat

20

Nec lapsa prorsus excidit.

Exteriore bono vulgaris fallitur aura

Rectique normam neglegit.

At mihi censura virtus potiore probatur,

Spreta decoris gratia.