6. de muliere uolente ditari per uana cogitamina

Oua ferens mulier quedam uenalia diues

      Annis et mundi rebus egena fuit.

Debilitate sua nimium defessa dolebat,

      Dicens: "Paupertas non decet ulla senem.

5

Dum dare membra potest iuuenis quecumque labori,

      Paupertatis onus debet habere leue".

Hec sibimet mulier dicens, equitare puellam

      Vidit, et immenso plena furore tulit.

"Illam diuicie faciunt equitare, set ipsa,

10

      Cum sim pauper, eo sic modo fessa pedes.

Vt non sic uadam, me nunc sapienter oportet

      Lucrari: multe dant michi lucra uie.

Oua prius uendam, post tollam protinus unam

      Gallinam, pullos et dabit illa michi.

15

Tempore de pullis factos ueniente capones

      Vendam, porcellam tunc properanter emam.

Que, sociata sui, pregnans erit et cito partum

      Pandet, et inde michi multiplicabit opes.

Ex ipsa nati crescent, preciumque receptum

20

      Ex ipsis in equo protinus ipsa dabo.

Sic non ibo pedes, fugiam sic sepe laborem,

      Sicque salutabit me popularis homo".

Talia dum mulier sibi diceret, esse putabat

      Miles, et in uanum pungere cepit equam.

25

Cumque putaret equo superesse, iocosa minari

      Cepit equo manibus: oua remissa cadunt.

Confractis ouis, remanet delusa doletque,

      Que sibi dicebat uana fuisse uidens.

Vana putant homines et dicunt uana frequenter

30

      Que sibi non prosunt in nichilumque cadunt.

In mundo qui spem ponit, deluditur inde:

      Quo meditatur homo, iudicat illa Deus.

Nullus sic faciat, sapiens predicit: in uno

      Puncto res omnes scit uariare Deus.