5. de sanctis Gorgonio et Dorotheo

Haec inter geminas meruit via pignore lauros

Gorgonii comi, Dorothei et honore sodalis.

Imbuerant comites fidei praestare vigore

Vnde quoque in Christi dantem tormenta tyrannum,

5

Obiurgant famulos, seque hac pietate nitere

Pectore et ore notant; hoc sese fervere cultu,

Omnibus hunc animum sociis, hoc vincere iure.

Luce data hac, totis lacerantur viscera membris,

Pelleque discerpta, sale et infunduntur aceto,

10

Fortiter haec passis cratis substrata iubetur

Igne vaporari, lentoque calescere fotu,

Ne ferat optantes raptim succensio mentes;

Reliquiae sic iam victo tortore flagrorum

Hic superadduntur, vinci si forte coquendo

15

Ossa queant longo tostis ardore medullis;

Dumque pudet fidei vulcanum ardore subactum,

Membra rapi semiusta monens nidore lanista

Erigit arce crucis sustollens luce triumphi,

Eductique astris penetrant coelestia laeti.

20

Raptus et angelico suetis duce redditus aris

Cessa talenta colit quo munere vertice plexus.

Maximus hunc sequitur, cuius vice corda piorum

Roborat, ac praestans validus caede aethera captat:

Membra solum servant solitus quo vota litare.

25

Bassus abinde subit Dionysia sacra refellens,

Atque terit flatu cererem, spiramine divos

Qui sternens tenui, caesus petit ardua coeli,

Sic Fabius longum vinclis et carcere tritus,

Astra sacer tandem conscendit vertice plexus;

30

Victor, et emeritus coeli conscendit honorem

Bis centum hanc comunt quoque sexaginta duoque:

Pignoribus testes quos haec via celat arenis,

Et cui dat famam ventrosa cucurbita clivus.