4. de sancto Bonifacio

Pro meritis decorat Bonifacius aede Latinam

Impensis dominae pietatis honore lucratae,

Qui dum furta tori proprio sudore lavare

Procurant, superi nutu moderaminis acti

5

Decernunt pariter Bonifacius alma levatum

Corpora festinet Christi prostrata decore,

Si fors obsequiis sanctorum ad vota pientur

Spectator properans belli, fit belliger ultro,

Iesum magnificans alieni laude duelli,

10

Magnificetur uti proprii parat impete belli;

Vincula praelambens, vinclis appenditur altus;

Athletas armans, mox capto armatur agone;

Attollens plagas, plagis laceratur ad ossa;

Affixos firmans, calamis infigitur ungues,

15

Praelia ferre movens laete, fert praelia laetus;

Gratificum fervens nequit os occludere plumbum;

Immersumque olla pix fervida laedere nescit.

Suppliciis lanius denuntiat ultima victus.

At tremit abscisso tellus, mons atque trementes,

20

Inque fidem cogens, Christi praeconia pangit.

Iam coelorum epulis gaudentem, labe popinae

Immergi mussant socii, scortoque teneri

Quem rentur, supera inveniunt dulcedine functum,

Mercari sacrata petens, mercede receptus

25

Allata, sacer ipse emitur, pretioque refertur,

Sparsus aromatibus, merito decoratur honore:

Coelicola Aglae res praecursore notatur;

Occurrit non iam famulo, quin serva fidelis

Obvia fertur hero, capiensque optabile munus,

30

Parta sede locat, templumque nitore venustat,

Mundi exempta iugo servorum colla resolvit,

Libertate novans famulos, fit libera vere,

Dum Christi famulam factis se pandit honestis;

Saecli se exspolians pompis, virtutibus ornat,

35

Res terrae largita, Deo, ditescit opimo

Culmine virtutum, signisque corusca nitescit,

Consummansque piis cursum feliciter actis,

Martyris ossa domo, coelo mens inditur alto.