5. de sancto Fortunato episcopo

Nec Fortunati Tudertinae acta silenda

Praesulis insigni virtutum luce cluentis,

Qui prece subnixus hostilia saepe fugabat

Agmina spirituum, cuneos horrore subactis

5

Sedibus exturbans; sensit suffragia nupta

Carnea quam superans una dum nocte voluptas,

Degere secretam prohibet thalamisque remotam:

Audentem Domino sacrandum irrumpere templum

Martyris adventu vindicta severa coercet;

10

Quam nisus tegere abripitur tutator ab angue,

Thessalicis addicta malis legione Chelydri

Impetitur, nimioque fremens incenditur aestu;

Confessi tandem genitores crimina culpae,

Pontifici sistunt, rabidoque labore levatam

15

Nec longum post incolumem mundamque reducunt.

Hospitio eiectus privat dum prole parentem

Non bene tractantem bona perfidus hospes aperte

Haud admittendum notat hoc censore fugatum.

Lumina damnatis redhibens hic papa fenestris,

20

Eripuit quoque depulso iumenta furore,

Et quidquid petiit comitata est actio compos;

Approbat orsa Gothi, contempto patre, ruina

Post coxae attritum rigidi contritio cordis;

Corporis et plexu durae mollitio mentis;

25

Iussa patrocinii, velox solidatio membri,

Moxque secuta salus, actoque dolore medela,

Expertus quoque Marcellus de morte reductus

Eius in adventu decreta sedilia linquens,

Voce levi rediens: huius quid vota valerent!

30

At Fortunatus fuerat ceu corpore degens

Aegrotos solitus curare, absolvere nexos,

Pellere perniciem, nec adhuc post funera cessat.