7. de sacerdote qui defunctus furem vinxit sepulcro

Quam viguit dignus, quam claris actibus altus

Laudibus hac Domini pollens regione sacerdos

Qui functus furem vinxit tumulatus euntem

Mirari gaudent socii splendore magistri,

5

Vivens qui alma docet, defunctus furta coercet!

Fur vivis metuens cerni tabente ligatur

Ponere nec potis est praedam, nec ferre retentam

Vivis dum stupidis adhibetur funere nexus,

Afferat, an rapiat dubitatur, pondere onustus;

10

Dum crimen fassus precibus datur ire solutus,

Et qui rapta vehens vincitur iure latenti,

Fasce palam posito, praestatur pergere liber.

Sic etiam Praenestinis in montibus ille

Vt vixit pater egregius dat cernere functus.

15

Mirantur gnati cuius data pacta sepulti,

Qui quod flabra trahens spondet, tumulatus adimplet,

Depositus deponendo loca cedit amico,

Admittens charum parta olim cede sodalem,

Ad vocem queruli, dum se aptant membra soluti.