12. de sancto Populonio

Quam vixit celebris quondam Populonius hospes,

Quam praestans meritis praesul Cerbonius altis

Rex Gothus attentans, urso monstrante, tuetur,

Concelebratque virum tali doctore beatum,

5

Quem trux censuerat beluina fauce vorandum.

Flamine quem sancto funus viguisse resignat

Ante fugam partae iussum revocarier urnae:

Imbribus accinctum sicco sed tegmine latum,

Hostibus advectis, gerulis ad iussa revectis.

10

Nec minus effulsit Fulgentius Vtriculensis,

Prodigio simili, sed adhuc mortalia gestans.

Insignis trepido instantis discrimine lethi,

Inque cicli spatio clausus, fervente calore

Sidereo, tectus sed nube repente corusca

15

Terribilique feris mitemque tuente clientem

Fulminibus, quae vincla fugat pellitque coronam;

Depulsisque lupis aries stat vellere sicco,

Turbinibus dum cuncta madent, dum saeva fatiscit

Aethere victa acies, pastor quo regmine tutus

20

Hostes prosubigit, victorum robora vincit,

Culmina prosternit, frangit subicitque tyrannum

Mitificans acrem coelo minitante leonem.